بسیاری از مواقع همه چیز را کنترل کرده اید، اما باز هم کودک بی قرار است. بسیاری از چیزهایی که موجب به خواب رفتن کودکتان می شود می‌تواند موجب #آرامش او نیز بشود. برای سرگرمی این کودکان غرغرو هواکش حمام را به کار بیندازید. #رادیو با پارازیت‌ هایش را روشن کنید یا #جارو_برقی و #ماشین_لباسشویی و #ظرفشویی را به کار بیندازید. هنگام کار کردن ماشین لباسشویی شما با یک تیر دو نشان می‌زنید؛ چنانچه شرشر آب لباسشویی او را آرام نکند، نشاندن او روی #صندلی مخصوصش و قرار دادن آن روی دستگاه در حال خشک کردن لباس ها، این کار را خواهد کرد و البته یکی از کارهای روزانه شما نیز انجام خواهد شد. آغوش شما و شنیدن صدای ضربان قلبتان می تواند کودک را آرام کند. همچنین شنیدن صدای پدر در آرامش برخی کودکان موثر است. ممکن است هوای تازه و یک گردش کوتاه، بی فراری کودک را متوقف کند. قرار دادن نوزاد در گهواره و تاب دادن او در ننو هم می تواند موثر واقع شود. همچنین قنداق کردن کودک ممکن است باعث آرامش بعضی از نوزادان شود به شرطی که خیلی سفت و محکم نباشد و از پارچه های نخی و خنک استفاده کنید مراجعه به متخصص ماساژ درمانی ( #کایروپراتیک) و #معاینه و ماساژ بعضی از کودکان، به ویژه آنهایی که تولد دشواری داشته اند را آرام تر می کند و موجب اشک ریختن کمتر آنها می‌ شود. از اينکه کودک را به دست فرد دیگری بسپارید نترسید. کودکتان #خستگی و استیصال شما را درک خواهد کرد؛ یک فرد تازه‌ نفس ممکن است مشکل را حل کند. در صورتی که به شخص دیگری دسترسی ندارید و به آخر خط رسیده‌اید، کودک را در جای امنی قرار دهید و مدت کوتاهی استراحت کنید. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک "منبع: کلید های مراقبت از نوزاد - انتشارات صابرین": https://www.bamano.life/post/19795

یکی از کارهایی که شما و کودکتان باید در آن مهارت پیدا کنید، آموختن خداحافظی با یکدیگر است. لازم است شما و کودکتان بیاموزید چگونه احساس #ناراحتی و #غم کنید. چگونه با احساس غمگین بودن کنار بیاید و سپس دوباره به یکدیگر ملحق شوید. بعضی والدین، به اين گمان که #جدایی ممکن است برای کودک یک‌ساله سخت باشد، جدا شدن و ترک کردن کودکشان را تا بزرگ‌تر شدن او کاملاً به تأخیر می‌اندازند. این انتخاب در شرایط بسیاری از والدین یک انتخاب #واقع‌_گرایانه نیست. اما درصورت ایجاد چنین تصمیمی باز هم لازم است چگونگی جدایی را به کودکتان #آموزش دهید. بعضی کودکان، چه در دوران نوزادی و چه در زمانی که در مهد کودک و #کودکستان به‌سر می‌برند برای آموختن خداحافظی به زمان و کمک نیاز دارند. اگر برای شناخت فردی که در غیاب شما از کودکتان #پرستاری و مراقبت می‌نماید، فرصت کافی به کودک بدهید، به او کمک می‌کنید هنگامی که حضور ندارید احساس #امنیت‌_خاطر کند. کودکان در چگونگی قبول #تجربه‌ های جدید و هماهنگ شدن با تغییر، با یکدیگر تفاوت دارند. یک کودک هجده‌ماهه ممکن است بعد از یک ساعت بازی با پرستار با او انس بگیرد و کودک دیگری در همین سن تا زمانی که چندین بار با پرستار ملاقات و بازی نکند، ممکن است تحت #فشار_روانی قرار بگیرد. این واکنش‌های متفاوت به معنای این نیست که یک کودک کمتر به والدینش وابسته و دلبسته است یا کودک دیگری از جدایی بیشتر می‌ترسد. #تطبیق_پذیری کودکان برای هماهنگی با محیط، با یکدیگر، کاملا متفاوت است. والدین عزیز حتما بایستی در ضمن برنامه‌ریزی برای جدا شدن از کودک دلبند خود به این تفاوت‌ها احترام بگذارند. هنگامی که ترک کودک لازم باشد اجتناب از تغییرات زیاد و هم‌زمان، به علت محدودیت توانایی او در به‌خاطر آوردن شما و محیط معمول زندگیش، منطقی است. مثلاً اگر #پرستار_کودک به منزل شما می‌آید، هنگامی که فرزند یک‌ساله‌تان آماده بازی است، از پرستار بخواهید وارد منزل شود و بعد از اينکه اين دو مدتی با یکدیگر به بازی پرداختند، می‌توانید برنامه‌های روزمره را به پرستار اطلاع دهید و به کودک هم توضیح دهید، در غیاب شما چه اتفافی خواهد افتاد. اطمینان حاصل کنید کودکتان برای احساس امنیت، پتوی آشنا یا #عروسک پشمالویش را در اختیار دارد. هنگام فرا رسیدن زمان ترک منزل، لوازم خود را جمع‌آوری و خداحافظی کنید، حتی اگر موجب گریه فرزندتان شود. چنانچه سعی کنید زمانی که او سرگرم بازی است بی‌سروصدا محل را ترک کنید، کودک نخواهد توانست درک کند شما منزل را ترک کرده‌اید، ممکن است تصور کند شما واقعا #ناپدید شده‌اید. به این دلیل سعی کنید همیشه در ضمن بیدار بودن طفل محل را ترک نمایید، مگر اینکه پرستار فردی باشد که کودک او را به‌ خوبی می‌شناسد. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک "منبع: کتاب کلید های رفتار با کودک یک ساله " : https://www.bamano.life/post/20318

اگر به کودکتان هنگام بازی توجه کنید، متوجه خواهید شد او اغلب بسیار جدی، با آنچه که انجام می‌دهد درگیر می‌شود. چه مشغول #آزمایش کردن یک #ماشین اسباب‌بازی و جلو و عقب بردن آن روی سطح میز باشد چه سرگرم کوبیدن چند #قاشق به یکدیگر و یا بازی با دکمه‌های دستگاه #تلویزیون. در این سن، کودک شبیه دانشمندی است که قبل از رسیدن به نتیجه باید به آزمایش بپردازد. ولی در هرصورت، برخلاف #دانشمند که می‌تواند از #تجربه دیگران بیاموزد، کودک یک‌ساله در هنگام آموختن به تجربیات شخصی خود نیاز دارد. به‌علاوه به علت اینکه هنوز #حافظه کودک در مقایسه با کودکان بزرگ‌تر ضعیف‌تر است، برای یادگیری باید کارها را بارها و بارها تکرار کند. کودک ممکن است یک اسباب‌بازی #پلاستیکی را در دست بگیرد و به میز بکوبد. از این کوبش صدای جالب توجهی ایجاد می‌شود. بنابراین کودک آن را تکرار می‌کند. او هر بار این کار را شدیدتر تکرار می‌کند و به تغییر ایجاد شده در صدا گوش فرا می‌دهد. بعد ممکن است اسباب‌بازی دیگری بردارد و به میز بکوبد و به اختلاف #صدا و احساسی که در او به‌ وجود می‌آید توجه کند. بعد از آزمایش با چند اسباب‌بازی، احتمالا یک #فنجان پلاستیکی را برمی‌دارد و چندین بار به میز می‌کوبد. سپس وسیله‌ای غیر از #اسباب‌_بازی را به میز می‌کوبد. شما ممکن است ضربات آرام را نادیده بگیرید ولی وقتی #ضربه شدیدی وارد می‌کند و صدای بلندی تولید می‌شود، جلوی او را بگیرید. از دیدگاه کودکتان هر بار که او ضربه‌ای می زند چیز جالب توجهی می آموزد. برای او مهم نیس که بقیه نسبت به صدای تولید شده و یا رفتارش چه تصوری دارند. جای شگفتی نیست که کودک یک‌ساله، آنچه را که به‌ نظر شما تکرار عمل قبلی است مکرراً انجام می‌دهد. از نظر او کارها هر بار متفاوت و جالب توجه هستند. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک " منبع: کلید های رفتار با کودک یک ساله - انتشارات صابرین " : https://www.bamano.life/post/20318

اگرچه #اولین_قدم فرزندتان از نظر احساسی برای شما اهمیت فراوانی دارد ولی زود به‌ راه افتادن يا تاخیر در آن اثری در موقعیت‌های آتی کودک ندارد. یک کودک سالم معمولاً بین سنین نه تا هفده‌ماهگی شروع به راه رفتن می‌کند. یک کودک دوازده‌ماهه معمولی «تاتی کردن» یعنی #قدم_برداشتن با کمک گرفتن از اشیائی مانند یک #میز کوتاه یا لبه یک #صندلی را می‌آموزد. اگر برای #راه_رفتن مجبور باشد دست‌هایش را بالا بگیرد شاید هنوز نتواند درحالی‌که دست‌های شما را گرفته است راه برود. قبل از برداشتن #اولین_گام لازم است کودک ایجاد #تعادل و پایداری روی بدن و پاهایش را بیاموزد. اغلب کودکان از این طریق می‌توانند وضعیت‌هایی را که بیشتر احساس #امنیت می‌کنند، بیابند. تا زمانی که کودکتان آمادگی لازم را برای راه رفتن به دست نیاورده هیچ گونه کمکی از دست شما برنمی‌آید. زمان راه افتادن کودک به رشد عوامل درونی او بستگی دارد و نه عوامل بیرونی. توجه کنید تا هنگامی که کودک آمادگی لازم را برای راه رفتن به‌دست نیاورده، او را مجبور به انجام چنین کاری نکنید، کاملاً او را از شکست در این تجربه برحذر بدارید. هیچ دلیلی وجود ندارد به والدینی که کودکشان دیر به راه می‌افتد گفته شود از #بغل کردن کودکشان خودداری کنند تا #تنبل بار نیاید. به‌ هر صورت پدر یا مادر می‌توانند از تلاش‌های کودک برای یادگیری راه رفتن به نحوی که #اعتماد_به‌_نفس مداومی به‌وجود بیاورند، #حمایت کنند. وقتی کودکتان سعی می‌کند سرپا بایستد، تاتی تاتی کند و راه برود، می‌توانید محیط امنی همراه با کشف، #تشویق و #دلگرمی #آرامش‌_بخش و واکنشی که بازتاب لذت او از این دستاوردش باشد در اختیار او قرار دهید. هنگامی که کودک بدون دست گرفتن به چیزی، به‌طور مستقل اولین گام‌های خود را برمی‌دارد؛ و تلوتلو خوران با پاهای گشاده و راه رفتن #اردک‌ وار تابلویی از راه رفتن کودک نوپا را به‌وجود می‌آورده شما درخشش شوق و ذوق را در صورت او مشاهده خواهید کرد. پس از مدتی شاهد دست و پنجه نرم کردن او برای برداشتن گام‌های محکمی که بیش‌ از حد تحمل و توان جسمانی اوست، خواهید بود. کودک یک‌ ساله تازه به‌راه افتاده، ممکن است به خوابیدن، خوردن یا بازی با اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش - اگر این کارها به منزله #اتلاف_زمان تمرین راه رفتن برای او باشد - بی میل شود. خلق او ممکن است شکننده و از تلاش برای مهارت یافتن در انجام کار خسته و آزرده شود. البته هم‌زمان با رشد مهارت‌ها، خلق و خوی او نیز بهبود خواهد یافت. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک " منبع: کلید های رفتار با کودک یک ساله - انتشارات صابرین " : https://www.bamano.life/post/20318

همه ما می‌دانيم #قشقرق ‏و #عصبانیت شدید چه نوع خلق و خویی است. قشقرق با عصبانیت و نومیدی و داد و فریاد زدن همراه است. گاهی این حالت با #کتک زدن، لگد زدن و ساير رفتارهای فیزیکی نیز نمود پیدا می‌کند. بیشتر کودکان دیر یا زود دچار قشقرق می‌شوند. بعضی از کودکان از دوازده‌ماهگی دچار اولین قشقرق می شوند و عده‌ای نیز پس از دومین سال تولدشان دچار این حالت می‌شوند. چندین دلیل برای شیوع این حالت در این گروه سنی وجود دارد. درصورت درک دلایل قشقرق قادر خواهید بود بهتر از عهده آن‌ها برآیید. اولین دلیل بروز قشقرق در کودک، خواستن چیزی است که قادر به داشتن آن نیست. او تا حالا نوزادی بوده که نیازهايش توسط والدینش برآورده می‌شده است و نمی‌داند که در حال حاضر برآورده کردن نیازهایش پیچیده‌تر و مشکل‌تر شده است و متوجه دلیل «نه» که گاهی ممکن است از والدینش بشنود، نمی‌شود. او هنوز خود را #پادشاه جهانش می‌بیند و هنگامی که مستخدمینش به او بی‌اعتنایی کرده و در مقابل او قد علم می‌کنند، #خشمگین می‌شود. او اين احساس عصبانیت و #خشم را درک نمی‌کند و هنوز کنترل آن‌ها را نیاموخته است بنابراین دچار قشقرق می‌شود. دلیل متعارف دیگر برای قشقرق کودک، نومید شدن و عدم توانایی و در برقراری ارتباط کلامی است. کودک یک‌ساله حتی اگر بتواند چند کلمه‌ای بر زبان بیاورد مطالب را بیش از آنچه قادر است با شما در میان بگذارد، درک می‌کند. گاهی میل دارد مطلبی را با شما در میان بگذارد ولی چگونگی آن را نمی‌داند. این عدم توانایی او را عصبانی می‌کند. هنگامی که فرزندتان توانست کلمات بیشتری را تلفظ کند میزان قشقرق‌های او کاهش می‌یابد. بعضی از کج‌خلقی‌ها قابل پیشگیری و اجتناب هستند، چون بسیاری از آن‌ها از #کشمکش‌ های درونی خود او ناشی می‌شوند. اگر کودک شما هر روز دچار این حالت می‌شود الگویی برای آن جست‌وجو کنید. دلایل قشرق می تواند #بی_خوابی یا #کم_خوابی، احساس #گرسنگی و ... باشد. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک "منبع: کتاب کلید های رفتار با کودک یک ساله " : https://www.bamano.life/post/20318

تغییرات فیزیکی، رشدی و عاطفی که در کودک دوازده تا بیست و چهارماهه پیش می‌آید، ممکن است برای هر پدر یا مادری، #تغذيه کودک را به یک مسئله تبدیل کند. بسیاری از والدین از نوع واکنش و تغییر #اشتها و الگوهای تغذیه‌ای مورد انتظار در طول دومین سال زندگی طفل، اطلاع کافی ندارند. کودکی که توقع می‌رود با میل و اشتیاق به غذا خوردن واکنش نشان دهد، تبدیل به کودکی سرسخت و لجوج نسبت به این امر می‌شود. احساس رضایتی که شاید از خوش‌اشتهایی کودکتان داشته‌اید، ممکن است با مشاهده بی‌نظمی در خوردن و غیرقابل پیش‌بینی شدن اشتهای او از بین برود. اگر سعی کنید کودک در حال #رشد خود را مانند یک نوزاد تغذیه کنید، عملاً با مخالفت او مواجه می‌شوید. چون در طول روز چندین بار به کودک خود غذا می‌دهید، الگوهایی که ایجاد می‌کنید، همراه با رشد نظر او نسبت به غذا خوردن، اهمیت زیادی خواهند داشت. آنچه فرزندتان به‌عنوان یک طفل درباره غذا خوردن می‌آموزد بر چگونگی تغذيه او به‌عنوان کودکی بزرگ‌تر و نیز بعدها به‌عنوان یک فرد #بالغ اثر خواهد گذاشت. همچنین در این سن، کودک میل دارد در غذا دادن به خودش همکاری فعال داشته باشد. نیاز کودک به استفاده از دست‌ها و مهارت یافتن در انجام حرکات دقیق و ظریف و تنظیم کار هماهنگ ماهیچه‌های کوچکش، او را مصمم می‌کند شخصاً غذا بخورد؛ آن هم با #انگشت‌ هایش و گاهی نیز با یک #قاشق. حتی اگر بسیار #گرسنه باشد، خوردن قطعات بسیار ریز غذایی را که شخصاً می‌تواند به دهان برد به قاشق بزرگ پر از غذایی که شما به او پيشنهاد می‌کنید، ممکن است ترجیح بدهد. چنانچه بتوانید قطعات کوچک غذا را به اندازه‌ای که بتواند با دست میل کند، جلویش بگذارید، به‌صورتی که احساس کند شخصا غذا می‌خورد احتمالاً در حالی‌ که سرگرم است به شما اجازه می‌دهد گاه‌گاهی قاشقی غذای دیگر به او بدهید. اگر به‌صورت غیر رسمی ولی مشتاقانه یاریگر او باشید، کودکتان از اينکه به شما اجازه می‌دهد در غذا خوردن کمکش کنید، لذت می‌برد؛ همان‌طور که به شما اجازه می‌دهد با او و #اسباب‌_بازی‌ هایش بازی کنید. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک " منبع: کلید های رفتار با کودک یک ساله - انتشارات صابرین " : https://www.bamano.life/post/20318