۱. کودک: پدر، فرید منو با مشت زد ... گوش می دی؟ پدر: ادامه بده گوش می کنم! - خب بعدش منم خوابوندم زیر گوشش ولی اون باز یه لگد به من زد! ... هی گوش می کنی؟ - کلمه به کلمه گوش می کنم! - نه گوش نمیدی داری تلویزیون می بینی! - من می تونم هم برنامه رو ببینم هم به حرفای تو گوش بدم. ادامه بده. - اصلا ولش کن! ☹ *نتیجه :کودک سرخورده ای که احتمالا دفعه بعدی که #کتک_کاری می کند به شما نخواهد گفت و نگفتن ها در او تقویت می شود. ۲. کودک: پدر فرید منو با مشت زد...گوش می دی؟ پدر #تلویزیون را خاموش می کند و به سمت فرزندش برمی گردد و می شنود: اوهوم! - خب بعدش منم خوابوندم زیر گوشش ولی اون باز یه لگد به من زد! اون خیلی عوضیه... - (فقط در سکوت به او گوش می دهد) - می دونی چیه بابا؟ من دیگه با علی بازی می کنم اون چپو راست آدم و نمی زنه! اینطوری اون فریدم آدم می شه! نتیجه: شما هیچ کار خاصی انجام نداده اید ولی، توضیح برای پدر و مادری که گوش می دهند خیلی راحت تر است. در خیلی از مواقع گوش دادن در سکوت از روی همدردی همان چیزی است که کودک به آن نیاز دارد. می توانید به احتمال بالایی مطمئن باشید ماجرای دعواهای بعدی را برای شما خواهد گفت!

کودکی که #راه_رفتن را آغاز کرده حالا مایل است خودش کارها را انجام دهد و به دیگران نشان دهد که وجود دارد! به همین دلیل به مخالفت با شما بر می خیزد و نه گفتن را آغاز می کند! در این وهله این #صبر و #تحمل شماست که می تواند #اراده را در او پایه گزاری کند.در مقابل بی مهارتی هایش صبوری کنید و اجازه دهید خودش یک سری از کارها را انجام دهد. اگر مدام مورد #سرزنش قرار بگیرد در مورد توانایی های خود دچار شک و تردید می شود. کودکتان اصرار دارد خودش غذایش را به تنهایی بخورد. و احتمالا شما اصلا مایل نیستید که او این کار را بکند: -حتما دوباره خودت بخوری که تمام زندگی منو کثیف کنی! -اوه باز دوباره شروع کردی و میخوای تا شب منو منتظر خودت نگه داری! - یادت باشه اگه رو زمین بریزی من میدونم با تو! اصلا لازم نکرده! به جای این همه #تشر زدن به او، خود و او را کلافه کردن، فقط کمی صبوری به خرج دهید! بگذارید جلوی شما خراب‌کاری‌هایش را کرده باشد و کم‌کم یاد بگیرد. - فکر خوبیه! فک میکنم خودت دیگه ازین کار بربیای! حتما این دفعه بهتر از دفعه پیش انجامش میدی! - اوه آره فکر خوبیه! تمرین و اینجا بکنیم که فردا خونه #خاله که خواستی خودت غذا بخوری خیلی بهتر انجامش بدی! مطمئن باشید او تلاشش را میکند فقط قبول کنید که او بچه است و نباید انتظار داشت مثل یک آدم بزرگ کارها را بکند. حتما هنگام غذا خوردن زیر او سفره‌ای پهن کنید تا مدام نگران کثیف شدن دور و برتان نباشید و بتوانید اجازه دهید هرطور می تواند خودش از پس غذا خوردن بربیاید. به این شکل اعتماد به نفس او را تقویت کرده‌اید تا بتواند به توانایی‌هایش اتکا کند.

وقتی از دستش کفری می شوید، او را #تهدید می کنید : " - یه بار دیگه دستتو توی ظرف غذا بکن تا یه کشیده توی گوشت بزنم! - اگه همین الان اون #آدامس و تف نکنی بیرون خودم دهنتو باز می کنم می کشمش بیرون! - اگه تا سه شماره لباستو نپوشیدی دیگه از بیرون رفتن خبری نیست! " و احساسی که به فرزندتان دست می دهد به گفته خود بچه ها از این قبیل است: " - وقتی حواسش نباشه این کار و میکنم! - دلم میخواد #گریه کنم! - میترسم ... - ازش بدم میاد و میخوام تنهام بذاره! " مهارت سخن گفتن با کودک، به شما کمک می کند از این مخمصه بیرون بیایید !

باید اعتراف کرد وقت هایی بوده که دلمان خواسته فقط با هر بهانه ای بچه را از سر خود باز کنیم و کاری کنیم که گوشه ای #ساکت بنشیند و ما نفس راحتی بکشیم! البته درست است که همه ما، وقت هایی را برای استراحت و اختصاص دادن به خودمان نیاز داریم، اما برای داشتن این زمان باید تدبیر دیگری اندیشید به جای بار آوردن بچه های صامتی با نگاه های #یخ زده! #خانه های ساکتی که در آن ها هرکس کار خودش را می کند و کسی حرفی با دیگری ندارد، بچه ها را وادار می کند به فضاهای #مجازی و دنیای #عروسک ها پناه ببرند و این بزرگترین لطمه به رشد کودک زیر 5 سال است. سنین پیش از دبستان، دوره ای #طلایی برای رشد بچه ها در جهات مختلف محسوب می شود و تقویت کلامی و بروز هیجانی متناسب، نقش عمده ای را در جنبه های رشدی کودکان در سنین آتی به همراه دارد. نبود #خواهر و #برادر در خانه ها، مزید بر علت می شود که بچه ها کسی را نداشته باشند تا هم صحبتشان شود و توی سر و کله هم بزنند و به این ترتیب مهارت های #ارتباطی و #اجتماعی خود را رشد دهند. شما باید حواستان باشد زمان هایی که بچه ها خودشان تمایل به حرف زدن دارند، طوری از آن ها استقبال کنید و شنوای خوبی برای حرف هایشان باشید که تشویق شوند و باز هم سراغتان بیایند. همچنین اینکه در این زمینه، آن ها تا حد زیادی از شما #الگوبرداری می کنند؛ پس لازم است به تعاملات خود نیز دقت کنید.

هیچ فکر کردید چرا این همه جدل و بگو مگو بین شما و فرزندتان رخ می دهد؟ یکی از دلایلش را میگویم! او راست میگوید! شما #احساسات او را درک نمی کنید! به جای اینکه به او بقبولانید دارد اشتباه میکند و شلوغ بازی در می آورد، کمک کنید احساساتش را بشناسد و با او #همدلی کنید. قرار است برای تزریق #آمپول به #دکتر بروید. پس از تزریق کودکتان شروع به نق زدن می کند. و شما جملاتی از این قبیل تحویلش می دهید: - بیا بابا خودتو لوس نکن! یه آمپول هیچ کس و نکشته تا حالا! - ببین به خاطر هیچی چه داد و قالی راه انداختیا! - برادرت هم از این آمپولا زده و هیچ وقت مثل تو کولی بازی درنیاورده! و او جری تر می شود و احساس می کند شما هیچ نمی فهمید او چه می گوید، یا اتفاق دیگر این است که هر بار در پی هر اتفاق متکی به شماست تا بفهمد چه حسی باید داشته باشد. به جای این جملات، می توانید با جملات بهتری صرفا #همدلی خود را نشان دهید و بفهمانید درکش میکنید. یادتان باشد قرار نیست در احساساتش #اغراق کنید یا او را بچه ای #لوس بار بیاورید! - اینطور که به نظر میاد واقعا اذیت شدی. - حتما خیلی #دردناک بوده برات! می تونم بفهمم چه حالی داری. - اوه منم تجربش کردم! چنان دردیه که خدا نصیب دشمن نکنه. شرط می بندم وقتی این آمپولا تموم شن حسابی خوشحال میشی.

آيا فکر مي کنيد اينکه #فرزند شما چندمین فرزند #خانواده باشد، مي تواند بر شکل گيري شخصيت او تاثیر گذار باشد؟ در ادامه شما را با ویژگی های فرزاندان اول خانواده آشنا می کنیم. " فرزندان اول خانواده " نقاط مثبت: #فرزندان_اول ذاتاً فرمانده به دنيا آمده اند. احتمالا رئيس جمهورها، فضانوردان و مديرعاملين همه فرزندان اول خانواده هستند. فکر مي کنند که هميشه حق و اولويت در هر کاري با آن هاست. فرزندان اول به دو دسته تقسيم مي شوند: پرورش دهندگان افراد مطيع يا متحول کنندگاني سلطه‌جو. هر دو يکسان هستند فقط از متدهاي مختلفي استفاده مي کنند. معمولا فرزندان اول خانواده، افرادي ايرادگير، مشکل پسند، و دقيق و عاشق توجه به جزئيات مسائل هستند. افرادي وقت شناس، منظم، و با کفايت هستند که دوست دارند همه چيز به بهترين نحو انجام شود. از مسائل غافلگير کننده نيز به هيچ وجه خوششان نمي آيد. نقاط منفی: معمولا اين افراد کمي بداخلاق، ترشرو و بي احساس به نظر مي آيند. گهگاه به خاطر زورگويي و فشاري که بر سايرين مي آورند، تهديد کننده و رعب آور هستند. چون فکر مي کنند که هميشه حق با آنهاست و فقط خودشان همه چيز را مي دانند، به ديگران اطمينان کمي دارند. رياست مآب، ايرادگير و نسبت به اشتباهات حساس و نکته سنج هستند.