هیچ فکر کردید چرا این همه جدل و بگو مگو بین شما و فرزندتان رخ می دهد؟ یکی از دلایلش را میگویم! او راست میگوید! شما #احساسات او را درک نمی کنید! به جای اینکه به او بقبولانید دارد اشتباه میکند و شلوغ بازی در می آورد، کمک کنید احساساتش را بشناسد و با او #همدلی کنید. قرار است برای تزریق #آمپول به #دکتر بروید. پس از تزریق کودکتان شروع به نق زدن می کند. و شما جملاتی از این قبیل تحویلش می دهید: - بیا بابا خودتو لوس نکن! یه آمپول هیچ کس و نکشته تا حالا! - ببین به خاطر هیچی چه داد و قالی راه انداختیا! - برادرت هم از این آمپولا زده و هیچ وقت مثل تو کولی بازی درنیاورده! و او جری تر می شود و احساس می کند شما هیچ نمی فهمید او چه می گوید، یا اتفاق دیگر این است که هر بار در پی هر اتفاق متکی به شماست تا بفهمد چه حسی باید داشته باشد. به جای این جملات، می توانید با جملات بهتری صرفا #همدلی خود را نشان دهید و بفهمانید درکش میکنید. یادتان باشد قرار نیست در احساساتش #اغراق کنید یا او را بچه ای #لوس بار بیاورید! - اینطور که به نظر میاد واقعا اذیت شدی. - حتما خیلی #دردناک بوده برات! می تونم بفهمم چه حالی داری. - اوه منم تجربش کردم! چنان دردیه که خدا نصیب دشمن نکنه. شرط می بندم وقتی این آمپولا تموم شن حسابی خوشحال میشی.

- موقعیتی را برای شما تصویر می کنم. با توجه به 5 #راهکار سخن گفتن با کودکان، برای این موقعیت 5 راهکار بنویسید: "داخل اتاق خوابتان می شوید و می بینید کودکتان که تازه از حمام درآمده، #حوله خیسش را روی تخت شما انداخته و احتمالا این هزارمین بار است که این کار را می کند." الف) اول جملاتی را بنویسید که معمولا به کار می برید و احتمالا هیچ به درد بچه نمی خورد! ب) حالا با استفاده از 5 راهکاری که قبلا به شماگفته ایم، 5 جواب بنویسید: آنچه را که می بینید توصیف کنید. اطلاعات را در اختیار کودکتان قرار دهید. منظورتان را با کلمه ای بیان کنید. درباره احساساتتان صحبت کنید. برایش یادداشت بگذارید. حالا شما 5 مهارت را برای یک موقعیت واحد تمرین کرده اید.

وقتی کارتان را با بدو بیراه گفتن پیش می برید: "- امروز چه سوزی داره هوا! تو هم که یه ژاکت نازک پوشیدی! چقدر باید احمق باشی تو آخه؟ بخدا این کارا رو فقط یه احمق میکنه! - بدار خودم #دوچرخه تو میزون کنم! تو همیشه دست و پا چلفتی بازی درمیاری و فقط کار و خراب تر میکنی! - اه تو واقعا با این طرز غذا خوردن حالم و بهم میزنی! - برای اینهمه کثیف نگه داشتن این اتاق واقعا باید #شلخته باشی!حیوونا اینجوری زندگی نمیکنن که تو میکنی! " و احساسی که در فرزندتان برمی انگیزانید، به گفته خود بچه ها، از این قبیل است: " - حسابش و می رسم! اصلا دفعه دیگه هم ژاکت نمیپوشم! - اون راس میگه! من یه احمقم که از هیچ کاری پس برنمیام! - واقعا که ازش متنفرم! یه دفعه منم اینو بهش میگم! - آره! باز داره شروع می کنه! اصلا چرا به خودم زحمت بدم! " و کم کم #واژگان شما و فرزندتان تغییر میکند و این تغییر در واژگان، مستقیما روی حس شما به یکدیگر و #احترام بین طرفین تاثیر منفی دارد!

به جای سوال کردن و پند دادن، #احساس کودکان را با کلمه ای #تصدیق کنید: 1. کودک: مامان یه نفر #مداد منو دزدیده! مادر: خب وقتی همیشه وسایلتو پخش و پلا میکنی دیگه چه انتظاری داری؟ - نه اینجوری نیس! وقتی می رفتم روی میز بود! - اوه بس کن این بار اولت نیست! صد دفعه تا حالا شده که وسایلتو گم کردی و صد دفعه هم بهت گفتم انقد وسایلتو اینور اونور نذار! تقصیر خودته که حرف گوش نمی دی! - اه ولم کن ! *نتیجه: در بهترین حالت احساس #پشیمانی می کند و در عین حال به شما احساس بدی دارد که اصلا حالش را نفهمیدید! و در بدترین حالت ممکن است دفعه بعد، حتی یک مداد از جایی کش برود تا مورد #توبیخ قرار نگیرد! برای کودکان دشوار است در حالی که کسی آن ها را سوال پیچ می کند یا پند می‌دهد، مثبت و واضح فکر کنند. 2. کودک: مامان یه نفر مداد منو دزدیده! مادر: اه جدی؟ - وقتی می رفتم اون روی میز بود! - هومممم... - این سومین باریه که مدادم گم می شه! - آهاا - از این به بعد وقتی از اتاق برم بیرون اونو توی کشو قایم می کنم! - آفرین! *نتیجه: در بیان ساده "هومم ... آها ... آفرین" کمک بسیاری نهفته است. کلماتی شبیه این ها توام با تصدیق احساسشان، تشویقی است برای کودک تا افکار و احساسات خود را کشف کند و احتمالا راه حل را هم بیابد.

باید اعتراف کرد وقت هایی بوده که دلمان خواسته فقط با هر بهانه ای بچه را از سر خود باز کنیم و کاری کنیم که گوشه ای #ساکت بنشیند و ما نفس راحتی بکشیم! البته درست است که همه ما، وقت هایی را برای استراحت و اختصاص دادن به خودمان نیاز داریم، اما برای داشتن این زمان باید تدبیر دیگری اندیشید به جای بار آوردن بچه های صامتی با نگاه های #یخ زده! #خانه های ساکتی که در آن ها هرکس کار خودش را می کند و کسی حرفی با دیگری ندارد، بچه ها را وادار می کند به فضاهای #مجازی و دنیای #عروسک ها پناه ببرند و این بزرگترین لطمه به رشد کودک زیر 5 سال است. سنین پیش از دبستان، دوره ای #طلایی برای رشد بچه ها در جهات مختلف محسوب می شود و تقویت کلامی و بروز هیجانی متناسب، نقش عمده ای را در جنبه های رشدی کودکان در سنین آتی به همراه دارد. نبود #خواهر و #برادر در خانه ها، مزید بر علت می شود که بچه ها کسی را نداشته باشند تا هم صحبتشان شود و توی سر و کله هم بزنند و به این ترتیب مهارت های #ارتباطی و #اجتماعی خود را رشد دهند. شما باید حواستان باشد زمان هایی که بچه ها خودشان تمایل به حرف زدن دارند، طوری از آن ها استقبال کنید و شنوای خوبی برای حرف هایشان باشید که تشویق شوند و باز هم سراغتان بیایند. همچنین اینکه در این زمینه، آن ها تا حد زیادی از شما #الگوبرداری می کنند؛ پس لازم است به تعاملات خود نیز دقت کنید.

*چگونه در شرایط بحرانی از روان کودکانمان مراقبت کنیم؟* ۱. لطفا آرامش خودتان را حفظ کنید و زبان بدن و حالت چهره خودتان را در مقابل فرزندانتان تنظیم کنید. ۲. سعی کنید اوضاع خانه و خانواده رو به حالت قبل و آرام و عادی برگردانید و به کارهای روزمره خود بپردازید. ۳. اخبار و گفتگو درباره این مسائل را تا آن جا که میشود جلوی فرزندان انجام ندهید. و خودتان نیز به جای پیگیری دائم اخبار و یا تماسهای تلفنی مکرر در منزل، با نماز و دعا و ارتباط با خدا خودتان را حفظ و آرام نمایید. ۴. یادمان باشد بچه ها اضطراب ما را همچون اسفنج کاملا جذب می‌کنند، پس خیلی مهم است که جلوی فرزندان خودمان را کنترل کنیم، به ویژه حالت چهره ما عادی و آرامش داشته باشد و حتی القائات پریشان و نگران نداشته باشید. ۵. *اصلا نیازی به شرح همه رخدادها برای کودک نیست* و این اشتباه است که ما میخواهیم تا انتهای موضوع را برای کودکان این سنین تعریف کنیم. 👈اگر فرزندمان در جریان قرار گرفت، با طمأنینه و لحنی شجاعانه به او اطمینان خاطر دهید و القا کنید که همه چیز تحت کنترل است ۶. درباره مفاهیم انتزاعی مثل شهادت برای بچه های کوچک تا آنجا که می شود صحبت نکنیم. ۷. در نیمه اول ۷ سال دوم که کودکان هنوز به بلوغ عقلی نرسیده‌اند، صحبت در مورد شهادت بزرگان مشکلی ندارد. ولی همچنان نباید اخبار و شرح حادثه به تفصیل باز شود. بلکه تاکید باید بر جریان خوب و بد و بر انتخاب‌های درست و بهتر [توسط خود ما] متمرکز باشد. 👈 اینکه کودک نسبت به چه کسانی [علاقه و] ارادت بیشتری دارد؟ اینکه کدام رفتارها را می‌پسندد و انتخاب میکند؟ درمورد اینکه چرا ما افرادی را بیشتر دوست داریم می توان سخن گفت و تفکر را فعال کرد. ۸. در سنین نزدیک به بلوغ می توان در مورد دلیل ناراحتی و دلیل اظهار ارادت با فرزندان گفتگو کرد، ویژگی‌های مطلوب را بیان کرد در عین حال در مورد شهادت توضیح داد که به چه معناست. اینکه فردی که شهید است در واقع زنده است و ما را می بیند و همه وقتی می‌میرند، روحشان آزاد می‌شود و افراد مؤمن خوشحال ترند... و مانند این حقایق. 👈هر قدر گفتگو شود و سوالات نوجوان در این دوره در حد خودش جواب داده شود بهتر است. ۹. خوب است کودکان ببینند که والدین و اطرافیان‌ صرفا منفعل نیستند، و مثلا نذری پخش می‌کنند سر سجاده دعا می‌کنند، از خدا می‌خواهند صفات خوب مردمان خوب را داشته باشند، یا قرآن می‌خوانند یا اقدام و فعالیتی در آن رابطه انجام می‌ دهند. [این شیوه، راهکارهای مقابله‌ای سازگارانه و فعال را به کودک می‌آموزاند.] 👈 یک نکته در این جا اهمیت دارد که در مورد کودکانی که در ۷ سال دوم دچار ترس‌های خاصی مثل از دست دادن والدین هستند و از نظر شاکله‌ای دچار حساسیت‌هایی هستند در این زمینه باید با احتیاط بیشتری برخورد کرد. ۱۰. انتقال ترس از آینده یا مقایسه با بچه های غزه ترس و اضطرب بچه ها را بیشتر می کند و قابل فهم و مطابق ساختار فکری کودکان بجهت آمادگی لازم در آینده نخواهد بود و مخرب است ۱۱. سعی کنید بازی های جنبشی و غیر مجازی با بچه ها را بیشتر کنید تا کمتر سراغ گوشی بروند و دسترسی به فضای مجازی را کنترل و کم و تا جای ممکن قطع کنید تا اخبار را از آنجا رصد نکنند. ۱۲. اگر فرزندمان ترسیده و در این باره صحبت می کند، *سریع گذر نکنید،اجازه دهید درباره احساساتش و ترس هایش با شما گفتگو کند و شما بیشتر شنونده باشید و اما لحن و حالات بدن و القا شما مطمئن و آرام باشد.* 🌸 نگران جواب نباشید گاهی یک آغوش گرفتن و گفتن اینکه همه چیز تحت کنترل است مؤثرتر از جوابهای منطقی است عباراتی مثل ما خیلی شجاع و قوی هستیم 💪 برای بچه ها می تونه آرامش بخش باشه😊