۱. کودک: پدر، فرید منو با مشت زد ... گوش می دی؟ پدر: ادامه بده گوش می کنم! - خب بعدش منم خوابوندم زیر گوشش ولی اون باز یه لگد به من زد! ... هی گوش می کنی؟ - کلمه به کلمه گوش می کنم! - نه گوش نمیدی داری تلویزیون می بینی! - من می تونم هم برنامه رو ببینم هم به حرفای تو گوش بدم. ادامه بده. - اصلا ولش کن! ☹ *نتیجه :کودک سرخورده ای که احتمالا دفعه بعدی که #کتک_کاری می کند به شما نخواهد گفت و نگفتن ها در او تقویت می شود. ۲. کودک: پدر فرید منو با مشت زد...گوش می دی؟ پدر #تلویزیون را خاموش می کند و به سمت فرزندش برمی گردد و می شنود: اوهوم! - خب بعدش منم خوابوندم زیر گوشش ولی اون باز یه لگد به من زد! اون خیلی عوضیه... - (فقط در سکوت به او گوش می دهد) - می دونی چیه بابا؟ من دیگه با علی بازی می کنم اون چپو راست آدم و نمی زنه! اینطوری اون فریدم آدم می شه! نتیجه: شما هیچ کار خاصی انجام نداده اید ولی، توضیح برای پدر و مادری که گوش می دهند خیلی راحت تر است. در خیلی از مواقع گوش دادن در سکوت از روی همدردی همان چیزی است که کودک به آن نیاز دارد. می توانید به احتمال بالایی مطمئن باشید ماجرای دعواهای بعدی را برای شما خواهد گفت!

ورق بزنید 😊 جملات ناخوشایند برای کودکان: ۱) مناسب سن خودت رفتار کن! بهتر است به جاي “مناسب سن خودت عمل کن” بگویید: “به نظر می رسد خیلی #عصبانی هستی”، “می دانم وقتی چنین اتفاقی برایت افتاده بسیار ناراحت شده ای” این جملات به کودک #آرامش می دهد و شرایط را قابل تحمل خواهد کرد. ۲) شوخی کردم: دست انداختن #کودک اگر چه ظاهراً شرایط را #شاد می کند ولی در واقع به شدت مخرب است. شما به عنوان والدین کودک وظیفه دارید او را حمایت کنید نه اینکه باعث اذیت و آزار او شوید. اگر چنین منظوری ندارید هنگامی که کودک ناراحت است شاد نباشید. ۳) چـرا مثل … نیستی؟ زمانی که کودک خود را پایین تر از دیگری احساس کند، روحیه خود را می بازد و دست از فعالیت خواهد کشید. شما باید #ضعف و #قوت کودکان را بپذیرید و آنها را بر اصلاح #رفتار خودشان تشویق کنید. ۴) ندو و گرنه می افتی! به کار بردن این نوع جملات باعث می شود کودک بیفتد، زیرا به او القا می کنید منتظرید که او به زمین بخورد و این برای کودکی که تلاش می کند #مستقل باشد بسیار مضر است. بهتر است در این موارد بگویید: “قبل از دویدن از محکم بودن بند #کفش هایت مطمئن باش.” در این صورت شما در مورد اشکال کفش صحبت کرده اید نه ناتوانی کودک. ۵) چی بهت گفتم؟ چرا سوالی را می‌پرسید که خودتان جواب را می دانید؟ انتظار دارید کودک چه پاسخی بدهد؟ وقتی می پرسید: لباست را کجا پرتاب کردی؟ لبخندی موذیانه می زند و می گذرد. اگر از رفتار او رنجیده اید بگویید: “من متاسفم که مجبورم برای بار سوم تکرار کنم که لباست را روی چوب لباسی آویزان کن.” ۶) به تو قول می دهم که … به کودکان باید نه #وعده داد و نه وعده از آن ها گرفت. روابط ما با فرزندانمان باید بر اساس اعتماد و #اطمینان باشد. وقتی #پدر و یا #مادر برای تأیید گفته خود مجبور است وعده بدهد، یعنی دارد اقرار می کند که “وعده داده نشده اش” اعتبار ندارد و قابل #اعتماد نیست. ۷) آخر چند بار باید یک چیز را تکرار کنم؟ پدر یا مادری که در استفاده از سخنان #نیشدار و #طعنه_آمیز #استعداد ذاتی دارد، خطر و تهدیدی جدی برای #سلامت_روانی کودک به حساب می آید. این پدر و یا مادر آگاه نیست که با این اظهار نظرهای #توهین_آمیز، کودک را #تحریک کرده و ذهن او را از نقشه های خیالی انتقام، پر می سازد و در نتیجه باعث مسدود شدن راه ارتباطی بین خود او و کودکش می شود. منبع: مجله پزشكي #دكتر_سلام

وقتی از دستش کفری می شوید، او را #تهدید می کنید : " - یه بار دیگه دستتو توی ظرف غذا بکن تا یه کشیده توی گوشت بزنم! - اگه همین الان اون #آدامس و تف نکنی بیرون خودم دهنتو باز می کنم می کشمش بیرون! - اگه تا سه شماره لباستو نپوشیدی دیگه از بیرون رفتن خبری نیست! " و احساسی که به فرزندتان دست می دهد به گفته خود بچه ها از این قبیل است: " - وقتی حواسش نباشه این کار و میکنم! - دلم میخواد #گریه کنم! - میترسم ... - ازش بدم میاد و میخوام تنهام بذاره! " مهارت سخن گفتن با کودک، به شما کمک می کند از این مخمصه بیرون بیایید !

باید اعتراف کرد وقت هایی بوده که دلمان خواسته فقط با هر بهانه ای بچه را از سر خود باز کنیم و کاری کنیم که گوشه ای #ساکت بنشیند و ما نفس راحتی بکشیم! البته درست است که همه ما، وقت هایی را برای استراحت و اختصاص دادن به خودمان نیاز داریم، اما برای داشتن این زمان باید تدبیر دیگری اندیشید به جای بار آوردن بچه های صامتی با نگاه های #یخ زده! #خانه های ساکتی که در آن ها هرکس کار خودش را می کند و کسی حرفی با دیگری ندارد، بچه ها را وادار می کند به فضاهای #مجازی و دنیای #عروسک ها پناه ببرند و این بزرگترین لطمه به رشد کودک زیر 5 سال است. سنین پیش از دبستان، دوره ای #طلایی برای رشد بچه ها در جهات مختلف محسوب می شود و تقویت کلامی و بروز هیجانی متناسب، نقش عمده ای را در جنبه های رشدی کودکان در سنین آتی به همراه دارد. نبود #خواهر و #برادر در خانه ها، مزید بر علت می شود که بچه ها کسی را نداشته باشند تا هم صحبتشان شود و توی سر و کله هم بزنند و به این ترتیب مهارت های #ارتباطی و #اجتماعی خود را رشد دهند. شما باید حواستان باشد زمان هایی که بچه ها خودشان تمایل به حرف زدن دارند، طوری از آن ها استقبال کنید و شنوای خوبی برای حرف هایشان باشید که تشویق شوند و باز هم سراغتان بیایند. همچنین اینکه در این زمینه، آن ها تا حد زیادی از شما #الگوبرداری می کنند؛ پس لازم است به تعاملات خود نیز دقت کنید.

آيا فکر مي کنيد اينکه #فرزند شما چندمین فرزند خانواده باشد، مي تواند بر شکل گيري شخصيت او تاثير گذار باشد؟ در ادامه با ما همراه باشید تا با ویژگی های تک فرزندان آشنا شوید. " تک فرزندان " نقاط مثبت: #تک_فرزند ها همان ها هستند که دنيا را متحول مي کنند. افرادي تکليف‌گرا، مرتب و منظم، با وجدان و وظيفه شناس، و بسيار قابل اطمينان مي باشند. آنها عاشق واقعيت، افکار و انديشه ها، و جزئيات هستند. و از قبول مسئوليت هاي مختلف واهمه اي ندارند. نقاط منفي: يکي از خصيصه هاي منفي اين افراد سرسختي و خشونت شديد آنهاست. کمي کينه اي و پرتوقع هستند و از قبول اشتباهاتشان سر باز ميزنند. به هيچ وجه انتقادپذير نيستند. در برابر ديگران افرادي بسيار حساس و نفوذ پذيرند که احساساتشان خيلي زود جريحه دار مي شود.

آنچه #كودكان را بيش از #تنبيه بدني آزار مي‌دهد، تنبيه_رواني است. به كار بردن كلماتي كه به سرعت از دهان خارج مي‌شود، چنان اثر مخربي در #شخصيت كودك به جا مي‌گذارد كه آثار آن به صورت صدمات عاطفي و عدم اعتماد به نفس در كودك بروز مي‌كنند. روانشناسان معتقدند : جملات گزنده به عزت نفس كودك آسيب مي‌رساند و موجب تخريب #رشد شخصيتي او مي‌شود. به كار بردن الفاظ منفي همچون : «بد، شلوغ، كثيف، لوس، خراب كار، بي ادب»، نه تنها اعتماد به نفس كودك را كاهش مي‌دهد، بلكه او را به سمتي كه او را با آن نام يا #لقب خوانده‌ايم مي‌كشاند. يكي از نيازهاي اساسي انسان، مورد توجه قرار گرفتن است. كودكان نيز نياز به توجه دارند و تمايل دارند اين نياز از سوي #والدين برطرف شود، اما گهگاه ديده مي‌شود كه برخي از والدين، با روش هاي مختلف، نه تنها اين نياز را در جهت مثبت برطرف نمي‌كنند، بلكه با روش هاي غلط و توجه به موارد منفي موجب بروز رفتارهاي منفي در كودك شده، او را به سوي ايجاد عدم اعتماد به نفس، بروز رفتارهاي منفي سوق مي‌دهند. از جمله اين رفتارها و روش هاي غلط مي‌توان به روش ها و تنبيه‌هاي رواني اشاره كرد. تنبيه‌هاي رواني مثل : #مقايسه كودك با فرزندان خانواده يا ديگران، سپر بلا قرار دادن كودك بابت مشكلات رفتاري والدين، (تو من را عصباني مي‌كني، تو من را مريض كردي ) عدم پذيرش (كاش هيچ وقت به دنيا نمي‌آمدي ) ، منفي‌گرایی يا پيش‌داوري منفي (تو هيچ وقت به هيچ كجا نمي رسي! ). با اين تنبيه‌هاي رواني، توانايي ها و نقاط مثبت كودك به فراموشي سپرده مي‌شود و كم كم نقاط منفي جايگزين شده، به صورت پر رنگ تر خود را نشان مي‌دهد. بنابراين ضروري است جهت ارتباط صحيح با آنان ارتباط عاطفي برقرار كنيم و با توقعي در حد توان و سن آنان، تنبيه رواني براي آنان ايجاد نكنيم و آن ها را به اين وسيله نيازاريم. كودكان كاملاً متكي به واكنش والدين هستند كه بفهمند آيا خوبند يا بد؟ باهوش هستند يا كم هوش؟ دوست داشتني هستند يا غير قابل تحمل؟ كودك به واكنش ها پاسخ مي‌دهد و سعي مي‌كند مطابق آنچه ديده، رفتار كند. الفاظ والدين كودك را به سمت آنچه از زبان آن ها بيان شده مي‌كشاند، به اين ترتيب در بسياري از موارد اعتماد به نفس خود را از دست داده و شخصيت شان تخريب مي‌شود. والدين بايد بدانند كه كودكان نيازمند #توجه و #عشق بدون قيد و شرط هستند. والدين با توجه به موقعيت، ابراز #محبت كلامي و غيركلامي، #نوازش كودك، در #آغوش كشيدن او، تلقين‌هاي مثبت، توجه به موارد مثبت رفتاري و شخصيتي و دوري از #انتقاد هاي منفي و عيب جويي، بايد آنان را در شكل گيري يك شخصيت #سالم ياري دهند.