یادگار من برای دختری که پایش را به این دنیا باز کردم جواهراتم نیست عوضش تا دلت بخواهد برایش دفتر شعر کنار گذاشتم و حرف های مادر و دختری... به وقت تجربه کردن هر چیزی که کنارش هستم،پشت سرش... یک جوری مردم را جلویش در آغوش میگیرم که باور کند ابراز احساسات و آغوش و بوسه گناه کبیره نیست،معصیت نیست...یادش میدهم زن باشد ،عاشق موهایش باشد و حواسش به نپریدن گوشه ناخونش،ولی باید حواسش باشد که زن بودن با مستقل بودن هیچ منافاتی ندارد. یادش می دهم محکم باشد،به وقتش گریه کند به وقتش مثل یک کوه پشت خودش بیصدا خودش خودش را در آغوش بگیرد...میگوییم که باید کتاب بخواند ،فیلم ببینید ،موسیقی خوب گوش بدهد و به جرم دخترانگی خودش را بلند بلند خندیدین محروم نکند ، رو به رویش می ایستم ومی گویم که یک وقت هایی برای خواسته ات هر کاری باید بکنی،تا بشود داشته ...برای آن خواسته هایی که موقع فکر کردن به آن به قلبت تالاپ و تلوپ می کند هرکاری توانستی بکن... به او می‌گویم که دوست داشتن مردم ها را از زبانشان که نه از چشم هایشان بخواند از توجهی که می کنند و از اهمیتی که به او می‌دهند. یادش می دهم ماندن پای یک آدم رفته و حرام کردن خوشی برای خودش عاشقی کردن نیست... می گویم مردی که دوستت دارد تورا همینطوری که هستی می خواهد،بدون تغییر سایز و تغییر قیافه و عقیده ات... یادش می دهم زندگی فقط درس کتاب نیست،باید زنانگی یاد بگیردزنانه ناز کردن و زنانه محکم بودن... به او خواهم گفت که با همین دستان ظریفش میتواند دنیا را عوض کندو آرزوهایش را به دست بیاورد و همین ظریف شانه هایش می تواند تکیه گاه مردی باشد،همان مردی که پای همه چیزش ایستاده. حرف های زیادی دارم با دخترانم،وقتی می شود خیلی ها را برایش بگویم. عوضش تا دلت بخواهد برایش دست نوشته های مادر و دختری یادگار می‌گذارم به جای چیز های به درد نخور... #مادر#دختر#مادر_دختری #خاطرات #عالیه_هیبتی_روانشناس_کودک_نوجوان_خانواده #کودک#نوجوان