. #قسمت_اول . #پ_بهروزی شروع فعالیت علمی من😏 ورود به پیش دبستانیِ تو کوچمون بود😅و این همزمان شد با اتفاق میمون 🐒 و مبارک✨ تولد داداش کوچولوی من💓🚼. یعنی همه‌ی توجه‌ها و انرژی‌ها معطوف به ایشون👶🏻 شد و من از همون عنفوان کودکی رو پای خودم ایستادم🏂👧🏻و این شروع خیلییی خوبی بود برای من.😊👼🏻 . از همون ابتدایی تقریبا همیشه با کم‌ترین تلاش😅 (نسبت به هم‌کلاسی‌هام) بیشترین نمره و به تبع بیشترین توجه رو از طرف اولیای مدرسه دریافت می‌کردم.😁قطعا دلیلش نابغه بودنم نبود، بلکه من همیشه تو یه مدرسه‌ی خیلی معمولی درس می‌خوندم، که تنها ملاک انتخابش نزدیک بودن به خونمون بود😆 (هنوز هم این تصمیم خانوادم رو تحسین می‌کنم و‌ ازشون ممنونم💕💐) . در حدی این ملاک تو‌ ذهن من اعتبار پیدا کرده بود، که حتی برای انتخاب دانشگاه هم نمی‌تونستم نادیده بگیرمش 😯 و از سال اول دبیرستان خودمو دانشجوی ریاضیِ «نزدیکترین دانشگاه سراسری به خونمون» می‌دونستم.😅 . و اما چرا ریاضی؟من از کلاس چهارم ابتدایی، یعنی وقتی که ۱۰ ساله بودم تصمیم گرفتم که ریاضی بخونم📐📖📉و علتش لذت وافری بود که از کلنجار رفتن با مسائل ریاضی و فهمیدنشون می‌بردم. و این لذت رو با چیز دیگه‌ای تجربه نکرده بودم.البته از همون سال چهارم با کتاب ریاضی مدرسه اقناع نمی‌شدم و به کلاس‌های متفرقه می‌رفتم که ریاضی رو‌ جلوتر از مدرسه بخونم. . خلاصه که تقریبا هرکس با من در ارتباط بود از دوست و فامیل اینو می‌دونست، ولی شاید هیچ‌کس فکر نمی‌کرد برای انتخاب رشته‌ی دانشگاه هم ریاضی رو به مهندسی ترجیح بدم. (چرا واقعا باکلاس بودن رشته برای خیلیییی‌ها ملاک انتخابه!؟؟!! 🐑) . خانواده‌ی خودم با رشته‌ی مورد علاقه‌م کنار اومدن، ولی نمی‌تونستن با ملاکِ نزدیک بودن دانشگاه کنار بیان😒 (خودشون این ملاک رو‌ برا من نهادینه کرده بودن خب😁ولی دقیق نهادینه نکرده بودن ظاهراً😅) این شد که به هر ضرب و زوری💪🏻👊🏻 من رو وادار کردن انتخاب اول رو ریاضی شریف بزنم. و به خاطر رتبه‌ام از همون لحظه‌ای که دکمه‌ی ثبت انتخاب رشته رو زدم بر همگان معلوم بود که من دانشجوی ریاضی شریف خواهم شد.😶 (حس خودم، خانواده و بقیه تو اون لحظات خیلی مبهم بود😄😁) . سال اول دانشجویی به شناسایی تشکل‌ها و مجموعه‌های فرهنگی و البته کنار اومدن با جو سنگین درسی گذشت. و البته چون تو دبیرستان تجربه‌ی کار تشکیلاتی داشتم، همون سال اول مسئولیت‌هایی هم به عهده گرفتم. . تابستون اون سال، ایام خواستگارخیزی بود.😅... . #پ_بهروزی #ریاضی۹۱ #تجربیات_تخصصی #مادران_شریف #علوم_پایه

. ⁦*️⃣⁩ اگه چهار سال پیش که تا سه ماه بعد تولدت تا صبح کشیک می‌دادی🕴️ و منم استند بای شما بودم (البته با روحی آشفته و کلافه😫😴) یکی بود و می‌اومد بهم می‌گفت تو چهار سالگی، ساعت ده شب نهایتا می‌خوابی قطعا باورم نمی‌شد...😨 . ⁦*️⃣⁩ اگه توی یک‌سال و نیمه‌گی⁦👶🏻⁩ که راحت دستشویی 🚽 هم نمی‌تونستم برم، ازبس بهم چسبیده بودی، ازآینده برام خبر می‌آوردند... که تو چهارسالگیت، من می‌تونم تو زمان بیداری تو چند دقیقه‌ای بخوابم، ابدا تو کتم نمی‌رفت😄 . ⁦*️⃣⁩ اگه تو دو و سه سالگی و لج‌بازی‌هات و دراز کشیدن کف مسیر🛏️ نجف-کربلا و وادی‌السلام و بانک قم و...⁦🤦🏻‍♀️⁩ بهم می‌گفتند تو چهار سالگی این‌قدر راحت بابت رفتارهای اشتباهت و حتی کارای سهویت عذرخواهی می‌کنی، همون موقع تو اوج لجبازی‌هات با هم راحت‌تر کنار می‌اومدیم😍 . ⁦*️⃣⁩ یا وقت آموزش دستشوییت، باور می‌کردم هیچ بچه‌ای تا آخر عمر پوشک نمی‌بنده و آخرش دیر یا زود یاد می‌گیره به وقتش بره دستشویی،😅 اون همه خون نجس خودمو کثیف نمی‌کردم⁦🤷🏻‍♀️⁩⁦ (چیه؟! خون همه نجسه دیگه😜😀) . . اما باید باور کنم که چالش‌ها موندنی نیستن و اگر همون وقتا ایمان می‌آوردم به زودگذر بودنشون، 🚄 قطعا صبر و آرامشم بیشتر بود، چون چالش‌های ما با شما⁦🧒🏻⁩⁦👧🏻⁩ تموم شدنی نیستن... اما نکته‌ی طلاییش همین گذرا بودنشه😉 . کاش قبل اومدنت یاد می‌گرفتیم: چطور می‌شه دنیا رو از دید یه کودک دید👀 و از پس گریه😭 و لجبازیش نیازهاشو فهمید⁦👌🏻⁩ و اوضاع رو سامون داد⁦🤗 تا این‌قدر با آزمون و خطا، روزهای قشنگمون رو سخت و تلخ نمی‌کردیم. . . #ز_زینی_وند #سبک_مادری #مادران_شریف_ایران_زمین

. بسازیم یا بخریم؟! گاهی وقتا یه اسباب‌بازی‌هایی⚽️ رو می‌بینم که خیلی خوشم میاد⁦👌🏻⁩ خلاقانه است یا بامزه است یا... . میام بخرم که...🤔 یه لحظه میگم صبر کن صبرکن!! - واقعا لازم دارید؟ - بچه‌ها نمی‌تونن خودشون رو سرگرم کنن؟⁦🤸🏻‍♀️⁩ - با خرید زود زود اسباب‌بازی چه پیامی به بچه‌ها می‌دی؟ - بچه‌ی خلاق می‌خوای یا وابسته؟🤕 -الآن می‌تونی هزینه کنی؟ و کلی سوال دیگه...⁉️ . برای همین سعی می‌کنم کمتر اسباب‌بازی بخرم، و بیشتر اسباب‌بازی‌هایی بخرم که خلاقیتشون رو تحریک کنه یا برای مناسبت‌های خاص باشه مثلا عید فطر به عنوان عیدی🎊 اسباب‌بازی 🎁 گرفتن😍 . گاهی هم خودم بازی براشون بسازم...🔨 . چندوقت پیش یادم افتاد یه جایی دیده بودم بچه‌ها با ماکارونی رنگی بازی می‌کنن🎨 یه بسته ماکارونی🍝 شکلی ریختم تو آب جوش کمی که نرم شد چند قطره رنگ خوراکی🖌️ اضافه کردم و آب کش کردم... وقتی سرد شد تبدیل شد به یه تجربه‌ی خیلی جالب😍 . بچه‌ها نشستن به ماکارونی بازی🥰 له می‌کردن، باهاش شکل می‌ساختن، می‌خوردن😋😆 کمی بعد هم خلاقیت پسری گل کرد که قیچیشون✂️ کنه😀 . وقتی خسته شدن گذاشتم تا خشک بشه و سفت، حالا یه وسیله‌ی جدید بود که هم می‌شد باهاش شکل ساخت هم کارای دیگه...⁦⁦👌🏻⁩ . یه دفعه یاد یه اسباب‌بازی افتادم که خیلی دوست داشتم برای پسری بخرم (عکسشو ببینید) گفتم حالا می‌شه خودمون بسازیمش⁦🤗 . یه جعبه مقوایی پیدا کردم و با پیچ گوشتی یا مداد✏️ سوراخ‌های کوچیک روش زدم، حالا ماکارونی‌ها رو می‌ذاریم روی سوراخ‌ها و پسری با چکش🔨 می‌فرستشون تو😄 دخترمون هم با دست تلاشش رو می‌کنه👋🏻 . خودم از ساخت بازی بیشتر از بچه‌ها ذوق زده شدم...🤩 حس می‌کنم این‌طوری بچه‌ها⁦👦🏻⁩⁦👧🏻⁩ هم بیشتر قدر داشته‌هاشونو می‌دونن، هم تو هزینه‌ی💵 خانواده صرفه جویی می‌شه، هم خلاقیت و صرفه جویی رو یاد می‌گیرن⁦👌🏻⁩ . راستی ماکارونی رنگی رو می‌شه بدون پختن هم درست کرد، فکرکنم با ترکیب کمی سرکه و رنگ خوراکی با ماکارونی خشک، می‌شه ماکارونی رنگی درست کرد... این‌طوری هم دیگه نیاز به پختن نیست، هم سریع تر خشک می‌شه، هم فرم بهتری داره و شکلش خراب نمی‌شه⁦👌🏻⁩ . . #ز_م #سبک_مادری #مادران_شریف_ایران_زمین

. #پ_بهروزی (مامان محمد ۴سال و ۵ماهه و علی ۲سال و ۴ماهه) . سال پیش چند روزی با مادری هم‌نشین شدم که دائم یا بچه رو دعوا می‌کرد یا می‌زد! خیلی اذیت می‌شدم و سعی می‌کردم اونو متوجه عواقب رفتارش بکنم. خوشحال بودم فرصتی پیش اومده تا رفتار صبورانه‌ی😎 من با بچه‌ها رو از نزدیک ببینه، شاید تغییر کنه.😅 . مدتی گذشت و می‌خواستم علی رو از پوشک بگیرم. هرکاری می‌کردم بی‌خیال پوشک نمی‌شد!اتفاقی با دوستی هم‌صحبت شدم و حرف رسید به پوشک! گفت پسرم دیر از پوشک دراومد، چون من که مثل بعضیا نمی‌خواستم با کتک از پوشک بگیرمش!🤔 💢💢 به خودم اومدم! دیدم منی که اسطوره‌ی صبر بودم،😜 کلی کتاب خونده بودم، ته تکنیک‌های تربیتی رو درآورده بودم، کلی ادعا داشتم، حالا خیلی زود از کوره در می‌رم و داد می‌زنم! بی‌دلیل به خواسته‌هاشون می‌گم نععع! کوتاه هم نمیام به هیچ قیمت! . حتی تنبیه فیزیکی قبحی برام نداشت!🤔نه که نداشتا! توجیه می‌ساختم براش!😒 مثلا می‌گفتم: -اصلا مگه می‌شه دو تا پسر پشت هم داشته باشی و نزنیشون؟! . - من که همه‌ی راه‌ها رو برای از پوشک گرفتن بچه امتحان کردم، بذار چند بار دعوا کنم و ریز بزنمش شاید جواب بده.😔 . - منم آدمم، فشار روم زیاده، طبیعیه که هر دقیقه صدام بره بالا! با دو تا پسر! دست تنها، تو‌ غربت! . هنوز نفهمیده بودم دلیل تغییرم چیه و ذهنم بیشتر دنبال توجیه بود تا دلیل! تا اینکه دوستی سر راهم اومد که خیلی قربون صدقه‌ی بچه هاش می‌رفت! در قبال اشتباهاتشون آروم واکنش نشون می‌داد و منطقی برخورد می‌کرد و با خواسته‌هاشون همراه می‌شد. . دیدم کم‌کم دارم صبور می‌شم! لذت محبت کردن و آزادی دادن به بچه رو دوباره تجربه کردم. کمتر با بچه‌ها دچار تنش می‌شم. در عمل به *آنچه که می‌دونستم* موفق‌تر شدم!! . تازه فهمیدم چه بلایی به سرم اومده بود!! . . پ.ن۱: دیگه هیچ‌وقت از اشتباهاتی که در مسیر مادری مرتکب می‌شم جایی صحبت نمی‌کنم! شاید مادری بشنوه و ناخواسته تحت تاثیر حرف من همون اشتباه رو انجام بده! . پ.ن۲: خیلی حواسم هست با کیا نشست و برخاست دارم! چه تو دنیای مجازی و چه حقیقی! خصوصا تو معاشرت‌های صمیمی. چرا که اینجوری اثرگذاری ناخودآگاه اتفاق می‌افته! . پ.ن۳: شاید آدم ترجیح بده با کسی هم‌صحبت بشه که دچار عذاب وجدان نشه و بگه ایول همه مثل خودم هستن! . ولی واقعیت اینه که: می‌رود از سینه‌ها در سینه‌ها از ره پنهان صلاح و کینه‌ها صحبت صالح تو را صالح کند صحبت طالح تو را طالح کند! . پ.ن۴: نظر شما چیه؟ تجربه‌ی مشابه داشتید؟ . . #مادران_شریف_ایران_زمین #روزنوشت_های_مادری

. #ف_ایرانی (مامان #فاطمه ۱.۵ساله) . دخترم از همون هفته‌های اول تولدش بد خواب بود. و هنوز هم ادامه داره... ما بهش می‌گیم شب‌کاری😅 . چند وقتی بود که الحمدلله خواب دخملی بهتر شده بود ولی دیری نپایید که...😞 دوباره #بدخوابی‌های دخترم زیاد شده بود. حتی تا ۵ صبح و من هم باید بیدار می‌موندم. تقریبا کل روزم (از صبح تا ظهر) به خواب با دخترم می گذشت😣😅 و هروقت باخانواده‌م تماس می‌گرفتم از بدخوابی شکـــایت می‌کردم و اون‌ها هم خیلی خیلی ناراحت می‌شدن.😣 . دیگه صبرم تموم شده بود. چند شب پیش با ناراحتی به همراه التماس، دعواش می‌کردم که تورو خدا بخواب!😰 خیلی از این بابت غر می‌زدم و کلافه بودم👿 تا اینکه امروز اتفاقی افتاد که خدا خواست تا من حواسم به نعمت بزرگ وجود دخترم باشه. یه لحظه از اتاق بیرون رفت و ظاهرا یک قطعه سیب‌زمینی درشت رو گذاشته بود توی دهنش🤭 . متوجه شدیم که صدای خفگی و سرفه‌ی بچه میاد! دویدم بیرون و دیدم رنگش سیاه شده. سریع به روش کمک‌های اولیه خوابوندیمش روی دستمونو ضربه می‌زدیم ولی بچه‌م داشت از دستم می‌رفت.😭 سیاه شد و یک‌دفعه بی‌حال افتار روی دستم. احساس می‌کردم بچه‌م داره از دست می‌ره😞 همسرم ناگهان گرفتشو باضربه‌ای خاص که خودشون آموزش دیده بودن، نفسش رو باز کردن تا آمبولانس رسید. الحمدلله نفس بچه برگشته بود ولی... من مردم...😭 . و پشیمون بودم از اون همه ناراحتی و گله‌ای که کردم. خدا رو شکــر کردم که دوباره دخترم رو بهم بخشید... 💞 . گاهی وجود بعضی از نعمات برام خیلی عادی و یا حتی خسته کننده می‌شه و خدا با یک تلنگر بهم یاد آوری می‌کنه. اما متأسفانه کمی که می‌گذره و مسائل و سختی‌ها هجوم میارن، شکر نعمات زندگیم، می‌ره در دورافتاده‌ترین نقطه‌ی سرزمین افکارم.😞 سعی می‌کنم یادم باشه همیشه قدردان نعمت‌های خداوند باشم، مخصوصا دراوج سختی‌ها.😇 . . پ.ن۱: پرستارها کامل چکاپ انجام دادن و الحمدلله مشکل رفع شده بود. پ.ن۲: اون ضربه‌ای که همسرم زدن (هایملیخ) نام داره که برای همین مساله خفگی ناگهانی استفاده می‌شه. البته در کودکان و زنان باردار روشش متفاوته. . . #سبک_مادری #شکر_نعمت #مادران_شریف_ایران_زمین

. #قسمت_سوم . #ش_رهبر (مامان سه پسر ۹ و ۶ و ۳ ساله) . پسرم تا یک ماهگی‌ش نمی‌تونست مستقیم شیر بخوره. باید با رابط بهش شیر می‌دادم. همه‌ی سعیم رو کردم که به شیر مادر عادت کنه و بهش شیرخشک نمی‌دادم. خیلی سخت بود ولی خداروشکر تلاش‌هام نتیجه داد و بعد از یک ماه درست شد. . بعدش البته دل‌دردها و شب‌بیداری‌هاش سرجاش بود. یه مقدار روحیه‌م ضعیف و شکننده شده‌بود. بعد دو سه ماه که پسرم جون گرفت و شیرین‌کاری‌هاش شروع شد، حال منم خیلی بهتر شد. . کارای دفاع پایان‌نامه‌م هم مونده‌بود و دیگه خیلی وقتی برای افسرده‌شدن نداشتم.😁 کم‌کم برگشتم سر کارای درسی‌م. . از زمانای خوابش استفاده می‌کردم تا کارامو انجام بدم. برای درسام یا کارهای پایان‌نامه، گاهی لازم بود برم دانشگاه. خانواده‌هامون شهرستان بودن و دوست نداشتیم توی اون سن بچه رو مهد بذاریم. همسرم می‌موندن خونه و پسرمون رو نگه‌می‌داشتن و خداروشکر تو مراحل مختلف تحصیلم مشوق و همراهم بودن.🌺 . نهایتا توی همون مدت مرخصی زایمانم و بعدش توی تابستون، کارای پایان‌نامه‌م رو تموم کردم و وقتی پسرم یک سالش بود، دفاع کردم. . اوایل بارداری، خیلی نگران بودم که حالا درسم چی می‌شه و اصلا می‌تونم ارشدم رو با بچه‌ی کوچیک تموم کنم یا نه! خیلی برای خودم بزرگ و سختش کرده‌بودم. بعد که تموم شد، دیدم اونقدرم که فکر می‌کردم، سخت نبود و جای نگرانی نداشت. حالا یه وقفه‌ای افتاد و یک سال دیرتر شد. ولی تاثیر خاصی توی روند کلی زندگی‌م نذاشت. . برنامه‌ی اون یک سال آخر ارشدم، خیلی فشرده بود. توی بچه‌داری هم از قبل تجربه‌ای نداشتم و خودش یه پروژه‌ی سنگین بود برام. برای همین بعد ارشدم، تا یه مدت دوست داشتم استراحت کنم.😊 کتاب‌های تربیتی و کتابای مربوط به مراحل رشد جسمی و ذهنی بچه‌ها رو می‌خوندم. . دوست داشتم بدونم پسرم توی هر سن، چه مهارت‌هایی کسب می‌کنه و چه بازی‌ها و کارهایی برای رشد و تربیت بهترش می‌تونم انجام بدم. قصه هم گاهی براش می‌گفتم اما خیلی اهلش نبودم و بلد هم نبودم. در عوض، همسرم خیلی براش قصه می‌گفتن. قصه‌های خوبی بلد بودن و اگرم بلد نبودن، همون موقع یه قصه می‌ساختن و با آب‌و‌تاب تعریف می‌کردن. . رابطه‌شون خوب بود و خیلی باهم بازی می‌کردن. همسرم به خاطر شرایط درس و کارشون، اکثرا از صبح تا ۸ یا ۹ شب بیرون از خونه بودن. به جاش اون یکی دو ساعت آخر شب رو با کیفیت براش وقت می‌ذاشتن و جبران می‌کردن. شوهرم بچه‌دوست بودن و روابطمون بعد به دنیا اومدن پسرمون خیلی بهتر شد. . . #تجربیات_تخصصی #مادران_شریف_ایران_زمین