اگر کودک در خانواده الگوهای درست رفتاری و #احترام به یکدیگر را می‌بیند جای نگرانی نیست. در هفت سال اول هنوز #عقل بر کودکان حاکم نیست و رفتارهای اشتباهشان به مرور با فعال شدن عقل و با دیدن الگوهای خوب در خانواده اصلاح می‌شود. ممکن است والدین احترام به پدر را سخت گیرانه تعریف کنند. مثلا حتما در این سن بتواند به پدر #سلام کند. پدر و مادر نباید اصلا کودک را #دعوا کنند و نیز نباید به او امر و نهی نمود با بر زبان آوردن این جمله که «شما به پدرت بی احترامی می کنی» بی احترامی را به او القا کنند. مادر می‌تواند در لحظه کلام اشتباه کودک را پوشش دهد مثلا اگر کودک با ضمیر مفرد به پدر می‌گوید: «اين چیه که خریدی؟!» مادر بگوید: «شما خسته هستید می‌خواهید برایتان #چایی بیاورم؟» با رفتار خوب خود می‌توانیم به مرور کودک را به رفتارهای درست سوق دهیم. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

در مورد #تکالیف بایستی کودک را آزاد بگذارند و اجازه دهند تا آزمون و خطا کند. کودک می‌تواند در اين سنین به سمت انتخاب درست پیش برود یا نرود. اگر والدین فشار درسی و آموزشی به کودک بیاورند باعث عدم ایجاد #علاقه و #تمرکز در کودک می‌شود. #آموزش در همه سنین باید با #آرامش خاطر و میل کودک و نیز با تجربه و عمل همراه باشد. یک علت بی‌علاقگی کودک به #تکلیف این است که آن تکلیف جذاب نیست و لذا کودک حق دارد که تکلیف را انجام ندهد. بخشی از آن نیز برمی‌گردد به اينکه تکلیف فراتر از توان کودک است و کودک توانایی انجام آن را ندارد یا ممکن است به این علت باشد که کودک هنوز به سنی نرسیده که بتواند شیطنت‌ها و فعالیت‌ها و #انرژی زیادش را کنترل کند و بنشیند و تکلیف انجام بدهد. بنابراین تا وقتی این فهم در کودک فعال نشود و محبت معلم در دل او جای نگیرد و احساس نیاز به یادگیری در او ایجاد نشود، از انجام آن به نوعی طفره می‌رود. انجام تکالیف مسأله‌ای است که نیاز به بررسی موردی دارد ولی در بیشتر موارد نباید کودک را تحت فشار قرار داد و باید فرصت بدهیم اين فهم در کودک ایجاد شود که انجام تکلیف برای من مفید است. البته #معلم هم در ایجاد این فهم نقش مهمی دارد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

آنچه ما درباره #تربیت_دینی فکر می‌کنیم لزوما چیزی نیست که باید به کودک در این سن آموزش داد. آموزش احکام، توحید، عبادت و شریعت مربوط به این سن نیست. مقدمه آموزش معارف و فهم آن، رابطه عاطفی خوب با پدر و مادر و مشاهده رفتارهای دینی است. در محیط طیّب بودن و در معرض دیدنی‌ها و شنیدنی‌های طیّب بودن؛ اینها همگی مقدمه #خداشناسی و #توحید هستند. اگر #آموزش را زودتر از موعد شروع کنیم، مانع از شکل‌گیری تفکر و احساس نیاز در کودک می‌شویم. نکته دوم اينکه باز نشدن مفاهیم انتزاعی به این معنا نیست که اصلا از خدا و #قرآن و... صحبتی نکنیم، اتفاقاً #حفظ_قرآن در این سنین در صورتی که همراه با میل و رغبت کودک باشد و کودک نسبت به آن کراهت نداشته باشد بسیار عالی است و سبب انس کودک با قرآن و کلمات طیّب می‌شود. ما درباره خدا و امام و... می‌توانيم با کودک صحبت کنیم ولی مسائل را متناسب با سطح درک و فهم کودک برایش توضیح می‌دهیم. مشاهده #نماز خواندن والدین در تربیت دینی کودک بسیار موّثر است و سبب انس او با نماز می‌شود. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

کودک به طور طبیعی میل به جنب و جوش و فعالیت و تجارب جدید و پر #هیجان دارد. در صورتی که والدین وقت و حوصله کافی نداشته باشند یا #همبازی‌ هایی برای کودک نباشد، کودک به صورت غلط این نیاز خود را با دیدن افراطی برنامه‌های #تلویزیون و نیز #تخیل آنچه نیاز دارد به واسطه این برنامه ها برطرف می نماید. بنابراین در پاسخ به این سوال می‌توان گفت: به نظر می‌آید زیاد تلویزیون دیدن به اين دلیل است که پدر و مادر برای فرزند خود برنامه‌ای ندارند. وقتی کودکی زیاد تلویزیون می‌بیند یعنی در خانه برنامه مفرح دیگری برای او وجود ندارد. اگر پدر و مادر وقت بگذارند و #بازی‌ های جذابی به کودک پيشنهاد دهند. کودک سراغ تلویزیون نمی‌رود و جذب بازی می‌شود. اگر بازی متناسب با سن و روحیه کودک باشد قطعا آن را بر تلویزیون ترجیح مي‌دهد. علت دیگر زیاد تلویزیون دیدن کودکان اینست که والدین رابطه #عاطفی خوبی با فرزند خود ندارند و این سبب می شود کودک سرگرم شدن با تلویزیون را به بودن با والدین ترجیح دهد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

کودکان در ابتدا اساسا مفهوم #ناسزا را نمی‌دانند و در دو صورت ممکن است آن را به کار ببرند؛ اول اينکه در خانواده یا اطرافیان رایج باشد و دوم اينکه با به کار بردن آن توسط کودک واکنشی به او داده شود که او بفهمد با به کار بردن آن می‌تواند #توجه دیگران را به خود جلب نموده و یا آنها را برنجاند. در حالت اول بایستی کودک را از آن موقعیت‌ها دور کنید، در جمع برایش #همبازی پیدا کنید و اگر نیست خودتان با او #بازی کنید تا سرگرم شود و هم‌صحبت فرد مورد نظر نباشد. نگران ناسزا گفتن کودک نباشید. رفتار او تقلیدی است و چون پدر و مادر اهل ناسزا گفتن نیستند، این رفتار گذراست. بنابر این برخورد تند والدین می‌تواند خودش بیشتر آسیب‌ زننده باشد. در حالت دوم با بی‌اعتنایی به کودک هنگام به کار بردن آن کلمه و عدم واکنش شدید نسبت به او، آن عبارت از #دایره_لغات او خارج خواهد شد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

روانشناس نمی تواند قبل از سن ۴ سالگی تشخیص #بیش_فعالی بدهد. بعدها هم اگر چنین تشخیصی بدهند، بیش فعالی به مرور زمان تا حد زیادی بهتر می شود و بخش کمی از آن ممکن است باقی بماند که اسم #اختلال به خود می گیرد. در سنین ۴-۳ سالگی هر قدر پدر و مادر بیشتر کودک را #تکریم کنند، در #آغوش بگیرند، ببوسند و به او #محبت کنند، احتمال اینکه رفتارهای کودک اصلاح بشود بیشتر می شود. به این منظور، محبت کردن به این کودکان پرتحرک، باید مکرر و زیاد در طول روز انجام شود که تفاوت واضحی با وضعیت عادی داشته باشد. در مورد کارهای خطرناک کودک گاهی لازم است #تنبیه کوچکی صورت بگیرد، مانند #محروم شدن از چیزی، به اتاق رفتن و فکر کردن، #ترشرویی والدین و...، این کارها در کنار محبت شدید و زیاد می تواند کمک کننده باشد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ