نوع #انتظارات و همچنین #بازخواست کودک در دوره‌های مختلف رشد متفاوت است. اساسا در دوره اول رشد بازخواست شدید نداریم. اما #تغافل کردن نیز در هر جایی لزومی ندارد. کودک اگر کار اشتباه می‌کند باید او را متوجه کرد. مثلا اگر کسی را #گاز می‌گیرد اگر ما همواره تغافل کنیم متوجه اشتباه بودن کارش نمی‌شود و بدتر می‌شود. نوع انتظارات در این دوره عدم باید و نباید مستقیم و همراه با اکراه است، نه اینکه بچه را کلا #محدود نکنیم. بسیاری از اوقات لازم است نشان دهیم از چیزی #ناراحت هستیم یا از چیزی #خوشحال شده‌ایم. اين #هنر والدین است که چگونه برخورد کنند. مثلا در مورد کودکی که دیگران را گاز می‌گیرد، می‌توان در قالب قصه پیامدهای منفی کار را بیان کرد و مثلا قصه بچه‌ای را گفت که دیگران را #کتک می‌زد و اذیت می‌کرد و دیگر کسی با او دوست نمی‌شود. یا به طور عینی او را متوجه پیامد کارش کرده و می‌گوییم هر وقت کسی را گاز بگیری یکی از #اسباب‌_بازی‌ هایت را برمی‌دارم و يا تو را روی تختت می‌گذارم تا کمی فکر کنی. همچنین می‌شود از خودش پرسید دلش می‌خواهد کسی او را گاز بگیرد؟ لازم است این موضوع مورد توجه قرار بگیرد که در صورتی ناراحتی والدین موجب تکرار نشدن کار اشتباه توسط کودک خواهد شد که والدین همواره #شاد و با محبت باشند و وقتی ناراحت می‌شوند حالت ایشان برای کودک محسوس باشد و عدم تکرار آن کار برایش مهم گردد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

شروع به #تنهایی_خوابیدن کودکان در بازه سنی #تولد تا #هفت_سالگی، سن مشخصی ندارد. بسته به میزان #وابستگی کودکان و نیز دختر یا پسر بودنشان این مطلب متفاوت است. پدر ‌و مادر می توانند کودک را به این کار ترغیب کنند به اینگونه که اتاقش را جذاب کنند و یا مراسمی بگیرند و این #مستقل شدن را به بزرگ شدن او نسبت دهند. بهتر است این کار از حدود ۲-۳ سالگی به بعد اتفاق بیفتد و کودک برای خوابیدن در اتاق جدا ترغیب شود و در ابتدا پدر یا مادر در اتاقش بخوابند و بعد از اینکه کودک خوابید، آن جا را ترک کنند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

لازم است توجه شود که اغلب کودکان از ابتدا توانایی درک این موضوع را ندارند که رفتارشان در شرایط مختلف باید متفاوت باشد و هر زمان احساس راحتی بکنند، همانند زمانی که در خانه خود هستند رفتار خواهند کرد. از این رو انتظارات از ایشان باید متناسب با درک او از موضوع #احترام باشد. کودک #احترام_به_بزرگ‌ترها را مانند بسیاری از کارهای دیگر، از پدر و مادر خود یاد می‌گیرد. کودکان اين را که پدر و مادرشان بزرگ‌ترها را با ضمیر شما خطاب می‌کنند، در برابر آنها پا دراز نمی‌کنند و... را می‌بینند و یاد می‌گیرند. مهم است که ما کودکان را تحت فشار قرار ندهیم و آنها را بازخواست نکنيم. و لازم است توجه شود که آنچه از کودک انتظار داریم توسط والدین نیز حتما رعایت شود. #تربیت_کودک #پرسش_پاسخ

زمانیکه کودک موقعیت‌های این چنینی را برای پدر و مادر تعریف می‌کند که مثلا «دوستم مرا کتک زد یا مداد مرا برداشت من نتوانستم کاری بکنم.» ۳ حالت وجود دارد، اگر این آسیب جدی است، بدون اینکه کودک متوجه شود با مسئول #مهد یا #مدرسه تماس بگیرند و آنها را در جریان بگذارند تا این اتفاق دیگر تکرار نشود. اما اگر مسأله درباره حرف‌ها و کارهای معمولی است بهتر است والدین به جای اینکه مستقیم به او بگویند چه کار کند، تفکر او را فعال کنند و درباره راه‌های مختلف برخورد با این مشکل با او گفتگو کنند. مثلا به کودک بگویند: «وقتی او وسیله تو را برداشت چه کردی؟» ممکن است بگوید: «#گریه کردم.» می‌گوییم: «به نظرت چه کار دیگری می‌توانستی انجام دهی؟» ممکن است او پیشنهادی بدهد و ما هم راه‌های دیگر را مطرح می‌کنیم: «مثلا می‌توانستی به معلمت بگویی یا از او بپرسی چرا اینکار را می‌کند یا دستانش را بگیری که دیگر نتواند وسیله‌ات را بردارد یا مثلا به او محبت کنی و با مهربانی به او بگویی که دوست داری از تو اجازه بگیرد و... » والدین توجه داشته باشند که قرار نیست ما کودکان را #مظلوم بار بیاوریم و از طرفی هم نباید آنها را به سمت ظلم کردن سوق دهیم. آنها باید به این سمت بروند که با #تدبیر و دلیل از خودشان #دفاع کنند و نگذارند کسی آزارشان دهد. بنابراین درباره راه‌های مختلف با کودک صحبت مي‌کنيم. او راه‌های مختلف را امتحان می‌کند و به پدر و مادر نتیجه را می‌گوید. در این صورت نه تنها راه حلی برای مشکلش پیداکرده بلکه تفکرش فعال می‌شود و در زندگی در مواجهه با مسائل مختلف راه‌حل‌های مناسب را پیدا می‌کند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

کودکان در ابتدا اساسا مفهوم #ناسزا را نمی‌دانند و در دو صورت ممکن است آن را به کار ببرند؛ اول اينکه در خانواده یا اطرافیان رایج باشد و دوم اينکه با به کار بردن آن توسط کودک واکنشی به او داده شود که او بفهمد با به کار بردن آن می‌تواند #توجه دیگران را به خود جلب نموده و یا آنها را برنجاند. در حالت اول بایستی کودک را از آن موقعیت‌ها دور کنید، در جمع برایش #همبازی پیدا کنید و اگر نیست خودتان با او #بازی کنید تا سرگرم شود و هم‌صحبت فرد مورد نظر نباشد. نگران ناسزا گفتن کودک نباشید. رفتار او تقلیدی است و چون پدر و مادر اهل ناسزا گفتن نیستند، این رفتار گذراست. بنابر این برخورد تند والدین می‌تواند خودش بیشتر آسیب‌ زننده باشد. در حالت دوم با بی‌اعتنایی به کودک هنگام به کار بردن آن کلمه و عدم واکنش شدید نسبت به او، آن عبارت از #دایره_لغات او خارج خواهد شد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

اولا والدین باید قدر این بچه را بدانند چون باعث می‌شود آنها در خانه مراقب رفتارهای خودشان باشند و رفتارهای شایسته‌ای داشته باشند. ثانیا از طریق #قصه و #بازی و ... می‌شود #رازداری را #آموزش داد. ثالثا کودک نگاهش به رفتار والدین است. اگر مادر یا پدری هر روز رخدادهای منزل را برای خواهر، مادر یا دوستش تعریف می‌کند چطور می‌توان از کودک انتظار داشت که اين کار را نکند. و نکته آخر اینکه در اغلب موارد در صورتی که الگوی منفی وجود نداشته باشد، خود به خود این موضوع برطرف خواهد شد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ