شاید اولین چیزی که بعد از شنیدن این جمله به ذهنمون برسه اینه که خب، من که به بچم اعتماد دارم، پس این شامل حال من نمیشه! حالا سوال اینجا است که آیا این قدر اعتماد داری که اگه تا آخر بشقابش را نخورد تصور نکنی نمی‌فهمه واقفا گرسنه هست یا نه! آیا اون قدر اعتماد داری که لازم نباشه تایم دستشویی رفتن را مرتب بهش گوش زد کنی؟ آیا اون قدر اعتماد داری که خودش میفهمه کی باید بره بخوابه! دائما فکر نکنی آیا امروز، میوه خورد، گوشت خورد؟ گروه‌های مختلف غذایی بهش رسیده؟ اون قدر به نوجوانتان اطمینان داری که بتونی بهش اجازه بدی بره با دوستاش بیرون، و بتونه از خودش مراقبت کنه؟ اصلا اون قدر اطمینان داری که صبح که از خواب بیدار شد و گفت صبحانه نمیخوام، بهش اعتماد کنی که اگه گشنه باشه خودش میره یه املت درست میکنه و نوش جان میکنه؟ تخم مرغ درست کردن فکر کنم حداقل از ۵ سالگی دیگه امکان پذیر باشه، یا نه از اون والدینی هستیم که تا چهل سالگی هم باید زنگ بزنیم و جزئیات روزانه اش را سوال کنیم، انگار نه انگار که خودش میتونه مدیریت کنه! تو کامنت برام بنویسید که کجاها بوده که اعتماد کردن به بچه ها سخت بوده، خیلی سخت! #والدین_موفق #روانشناسی #روانشناسی_کودک #اعتماد #ارزش #انگیزشی #شاد #آرامش #موفقیت

در رابطه با پست قبل خیلی پرسیده بودید که آخه چه طور هیچی نگیم و هیچ تذکری ندیم. مثال راهنمای صعود اورست خیلی جالب توضیح میده که چه قدر و چه طور همراهی کنیم، مشورت بدیم و حتی نظر بدیم ولی استقلال را مقدم بشناسیم. #روانشناسی #روانشناسی_کودک #امنیت #استقلال #کوهنوردی #صعود #امنیت #رواندرمانی #والدگری #والدین_موفق #والدین_آگاه #کودک_شاد #کودک

وینیکات (روان درمانگر مشهور کار با کودکان و خصوصا نوزادان) معتقده ما کودک تنها و والد تنها نداریم. یک زوج والد و کودک داریم. که نمی تونیم هیچ کدام از اونها را به تنهایی ببینیم. این ترکیب هست که قابل بررسی و تحلیل و تغییره! وی معتقده رشد نوزاد در یک فرآیند بین اذهانی شکل میگیرد. در واقع نوزاد با توجه به تدارکات زیستی، روانی و عاطفی که برای او فراهم میشود، خودش را میشناسه و به ادراک از جهان بیرون دست پیدا میکنه. هر انسانی با ظرفیت بالایی از بلوغ به دنیا میاد و این قدرت تسهیل گری والد است که تعیین میکنه چه قدر این قدرت به رشد برسه یا به بن بست برخورد کنه. و برای همه اینها یک " والد به اندازه کافی خوب" کافی است.

حالم سرجا نبود. روز سختی را از لحاظ ارتباطات شغلی گذرونده بودم. سرم داشت می‌ترکید. رفتم براش قصه بگم. دراز کشید و گفت کاشکی الان تو طبیعت بودیم و ستاره ها رو تماشا میکردیم. گفتم آره، خیلی خوب بود. ولی این که آدم تو خونه خودش تو آرامش بخوابه هم خیلی عالیه. حس خوبم را گرفت و زیر پتو جابجا شد. دلم میخواست براش از دلتنگی های امروزم بگم. ولی آب دهنم را قورت دادم و از درخت های آلبالو گیلاس بچگی ام گفتم. همین موقع ها که همسن تو بودم، ۵ یا ۶ ساله. همین موقع های سال که می‌شد تو حیاط خونه آلبالو ها می‌رسید. و آماده چیدن میشد . باهاشون گوشواره درست میکردیم. خنکی آلبالو های پشت گوشم را هنوز حس میکنم. خندید، ‏مامان چه قدر شاد بودی! شاد بودم؟ مطمئن نیستم! خوشحال شدم که خیلی چیزهای دیگه را نگفتم. خیلی از دلتنگی ها از مادر بودن توی جامعه بزرگسال. با ادعاهای فمینیستی! و واقعیت های محدود کننده و بی اعتبار کننده. خوشحال بود. خوابید. واقعیت مثل شمشیر دو لبه میمونه. من مادر حق ندارم فشارها و استرس های زندگی بزرگسالانه خودم را به کودکم نشون بدم. ولی مجبور هم نیستم تمام مدت خوشحال ترین مادر دنیا باشم و اون هیج وقت یاد نگیره که با غم یا بقیه نگرانی ها در این دنیا چی کار باید کرد! #درد_دل_برای_کودک_ممنوع #حق_تو_شاد_بودنه #حق_من_شادی_از_شادی_تو

این روزها به لطف فضای مجازی مادران گزینه های زیادی پیش روشون قرار گرفته. زمان کیفی اغلب کارها و فعالیت هایی را پیشنهاد میکند که با درست کردن کاردستی، استفاده از بازیافت و یا رنگ کردن پوست تخم مرغ و برنج و... فعالیت های جذاب برای بچه ها طراحی کنیم. فعالیت های حرکتی ، بازی های خانوادگی و... اما واقعیتی که از نتیجه آن حاصل شده بر عکس زمان بی کیفیت است! انگار والدین هر لحظه که در حال فعال کردن یکی از هوش های فرزند خود نیستند در عذاب وجدان فرو می‌روند و از این که امروز فعالیت خلاقانه ای را سرچ نکردند و با وسایل یک بار مصرف و بازیافت برای کودک خود فعالیت فراهم نکردند احساس خوبی ندارند! غافل از یک اصل بزرگ که آن چه پیش روی ماست انسان است. با قابلیت های ذاتی و درونی شگفت انگیز. انسانی که اگر مانع رشد و تجلی آن با تلویزیون و موبایل و تبلت نشویم. و اجازه بدیم در فضای ایمن بدون کنترل گری سخت ما رها باشه. معدن همه خلاقیت ها و نوع آوری از درون خودش به جوشش در میاد! شده بچه را رها کرده باشی فرش را به تلویزیون و در کمد وصل کرده باشه؟ وااای یادم نمیره دخترم چهار سالگی موهاش را با قیچی تیکه تیکه برید بود که باهاش کاردستی درست کنه!🙉🙈 چی قشنگ تر از مو برای چسبوندن روی کاغذ!😫 شما براتون پیش اومده بچه ها از این حرکت ها زده باشند؟ #کودک_خلاق #فرزندپروری_آگاهانه #والدین_موفق #کودک_شاد

فیلم سینمایی "خورشید" اثر پر افتخار مجید مجیدی را به شدت پیشنهاد میکنم. این روزها بعد از بازی درخشان جواد عزتی در زخم کاری، چهره آرام تر و مثبت تری از او در خورشید را خواهید دید که بیشتر بازی بدن داره تا دیالوگ، و از طرفی شگفت زده خواهید شد با بازی های درخشان نوجوانان فیلم که همگی واقعا کودکان خیابانی بودند. و توسط کارگردان کار درست کشورمون مجید مجیدی زندگی شون زیر و رو شده. به نظرم این فیلم برای هر مدل فکر و سلیقه ای می‌تواند جذاب باشد از آنجا که با روح عمیق انسانی سر و کار دارد. اسم مجید مجیدی که میاد آمیزه از بازی رنگ و نور و آب و پاکی روح نابازیگر را در جلوه های بصری به همراه دارد. طوری که دقایق اولیه فیلم آب تنی بچه های کار در حوض وسط شهر از زیبا ترین سواحل جهان جذاب تر و زلال تر به نظر میرسه. فیلم به نظرم مناسب بالاتر از ۱۵ سال باشه. با وجود بازیگران اصلی نوجوان، و انگیزه و تلاشی که در دقیقه دقیقه آن موج می‌زند، پیشنهاد میکنم همراه با نوجوانان و جوانان به تماشا بشینید. برای بچه های کوچک تر صحنه های دردناکی از واقعیت های تلخ داره. ولی تلاش و پشت کار خیلی جدی و پیدا کردن گنج های درونی تقریبا در بین فیلم های ایرانی مثال زدنی است. دروغ چرا من این حجم از تلاش را اغلب تو فیلم های پلیسی و اکشن آمریکایی دیده بودم. واقعا انگیزه و انرژی فوق العاده ای نشون میده که کمیاب بود. طوری که بعد از تمام شدن فیلم نا خودآگاه لبخند تلخی به لب خواهید داشت. لبخند برای تلاش و انگیزه ای که از روح زلال بچه ها گرفتید. و تلخ و سخت برای واقعیت های اجتماعی سنگینی که فیلم نمایش میده! #معرفی_فیلم #فیلم_سینمایی_خورشید #نامزد_اسکار #فیلم_نوجوان #فیلم_اجتماعی #مجید_مجیدی #زخم_کاری #جواد_عزتی