در والد گری بر خلاف روزهای طولانی و ناتمام، سالها مثل برق و باد می‌گذرند؛ و ما خیلی زود دنبال اون دست و پاهای کوچولو و کلمات نصف و نیمه ادا شده توی گالری موبایل و لب تابمون میگردیم. روزهایی می‌رسند که دیگه چاییمون سرد نمیشه. با خیال راحت سر صبحانه کارد را توی بشقابمون میذاریم و نگران بریده شدن دستهای کنجکاو و برگردوندن کاسه مربا نخواهیم شد. هر چند این گذر زمان مهمه که چه طور اتفاق می‌افتد. به نظر من اولین قدم در این راستا اینه که مادر و پدر در نقش خودشون درست و همراه با سلامت روان حضور داشته باشند. مثل این که: ✔این که نقش های جدید و قدیم را بزاریم کنار هم و خودمون را توی هر دوش دوباره پیدا کنیم. ✔هویت جدیدمون را شناسایی کنیم. آنچه که از دست دادیم و آنچه بدست آوردیم را باز بینی کنیم. ✔خودمون را از بیرون تماشا کنیم و ببینم حالمون چه طوره و مود خلقی مون در چه وضعیتی قرار داره؟ ✔چه قدر زمان برای استراحت و رسیدگی به خودمون داریم؟ ✔راهکارهایی برای گسترش و بهبود روابطمان پیدا کنیم . ✔یاد بگیریم که حمایت بگیریم. در مورد هر کدوم از این جملات میشه ساعت ها حرف زد و کارگاه رفت. شاید بعدها یه دفترچه راهنما در این رابطه را با هم پر کردیم. شما از چه تکنیک هایی برای بهبود سلامت روان خودتون و خانوادتون استفاده میکنید؟ #فرزندپروری_آگاهانه #فرزندپروری #افسردگی، #افسردگی_بعد_از_زایمان #والدین_موفق #کودکانه #نوزاد #نرگس_کرمانی_مشاوره

امروز در پی سرچ مطلبی رسیدم به موسسه ای که از طریق آزمون های روانپزشکی، نورو فیدبک، گفتار درمانی و بازی درمانی اختلالات دوران کودکی را بررسی و درمان می‌کنند. تا جایی که من متوجه شدم حتی متخصصین روانشناسی مرکز هم دید عصب شناسی به قضیه دارند. و احتمالا برای درمان کودکی با اختلال مثلا لکنت تیمی از درمانگران درگیر خواهند بود. همه اینها در حالی است که به نام ترین رواندرمانگران دنیا بر این عقیده اند که درمان کودک بدون توجه به رابطه ای که در آن به عنوان زوج مادر و کودک در جریان است بی معنی است. چگونه ماه‌ها و سالها در پی گفتار درمانی می‌رویم در حالیکه ریشه در عمق نا ایمنی حاصل از رابطه ما با کودکمان نهفته است. بدون شک این رابطه سالها قبل از تولد کودک ما شکل گرفته است. و زیر و بم و جزئیاتی که در آن جریان است از تعارضات ظاهری تا عمیق ترین احساسات ما در نتیجه ای که به عنوان اختلال رخ داده سهیم بوده اند. #کودک_پرخاشگر #کودک_لجباز #بد_غذایی #لکنت #اختلالات_یادگیری #بد_رفتاری #نافرمانی_کودک #اختلال_سلوک #بیش‌_فعالی #نقص_توجه #توجه_ تمرکز #فرزند_پروری #گفتار_درمانی #رفتار_درمانی #نوروفيدبک #شناختی_رفتاری

معرفی کتاب: میدونم، واقعا به عنوان یک مادر میدونم که چه قدر سر و کله زدن با نافرمانی و سرتق بازی سخته! همه احساسات بد را در آدم بالا میاره. احساس طرد، بی کفایتی، خشم. غم و تنهایی و ... ولی وسط همه ناراحتی ها و اعصاب خوردی ها و راهکارهای مقابله یه لحظه فکر کنیم عجب فکر باحالی کرده ها در مخالفت با ما! یا روشی استفاده کرده که با ذهن ما خیلی فاصله داشته! و یک احتمال کوچیک بدیم که اگر من سرکوبش نکنم و نخواهم همه چیز مطابق پیش فرض های من پیش بره شاید اتفاقات خیلی تازه ای بیفته! منبع کتاب: استعداد نافرمانی، نوشته فرانسسکا جینو، ترجمه یاسمین شاکری. " ماجراهای فوق العاده،دانش فراوان و توصیه های عالی و کاربردی درباره این که چگونه و چرا و چه وقت می توانیم قوانین را بشکنیم" #نافرمانی_کودک #لجبازی #استعداد_ویژه #والدین_موفق #کودک_شاد #والدین_آگاه

عشق میان والد و فرزند بی قید شرط و خاص و نابه. و هیچ رابطه ای را در جهان نمیشه با اون قیاس کرد. ولی این دلیل نمیشه که اگر ما عاشقانه فرزندانمان را دوست داریم هیچوقت از اونها ناراحت، دلشکسته و یا عصبانی نشیم. کمتر کسی عصبانیت از دست فرزندش را تجربه نکرده . و باز هم این ابدا دلیل نمیشه که بخوایم نسبت به اونها با خشونت رفتار کنیم. اعم از خشونت های کلامی یا فیزیکی. زمانی که ما میتونیم در درجه اول هيجانات خودمون را بدون ✅سرکوبی و یا ✅پرخاشگری در خودمون تنظیم کنیم. اون وقته که میتونیم به کودکانمان هم یاد بدیم چه طور بعد از تجربه هيجانات سخت خودشون را تنظیم کنند و رفتار درست را انجام بدند. و متقابلا شاهد پرخاشگری از سوی کودکانمان نباشیم. #فرزندپروری_آگاهانه #فرزندپروری #کودک_شاد. #نرگس_کرمانی_مشاوره #پرخاشگری # سرکوبی_هیجانات

وینی کات تاکید می‌کند: اگر خود را با این فرآیند طبیعی تطبیق دهیم، می‌توانیم این مکانیزم های پیچیده را به طبیعت واگذاریم و خود بنشینیم و تماشا کنیم و بیاموزیم. بسیاری از والدین در فرزند پروری موفق بوده اند، ولی از چیزهایی که در درون خودشان که در موفقیت نقش داشته، نا آگاه اند. گاهی اون قدر ذهن و روح مان درگیر فرآیندهای خود ساخته است که نشستن و تماشا کردن را به کل از یاد می‌بریم. نکته طلایی آن که ما فقط باید محیط امن را برای بالیدن خود و کودکانمان فراهم کنیم.

حدودا نه یا ده سال پیش، دو تا بودند. دم ایستگاه اتوبوس سرکوچه ما ایستاده بودند، نه اون قدر بلند قد و تنومند ، نه خیلی نازک و بچه سال، در مورد سن درخت ها چیزی نمیدونم، ولی احتمالا شش سال داشتند، همسال و هم‌ جنس، پاییز بود و من هر روز که منتظر اتوبوس می‌ایستادیم خواسته یا ناخواسته نگاهم بهشون می‌افتاد. یکی پاییزی شده بود. با برگ های زرد و قرمز و نارنجی، ولی دومی چنان سبزی را در خودش حفظ کرده بود که گویی هیچ رنگی به جز سبز شایسته ستایش نیست. و من گمان میکردم عجب مقاومتی! ‏درخت اول رنگ به رنگ شد تمام زرد و قرمز تجلی کامل پاییز. دومی همچنان سبز باقی ماند، انگار که زیر بار پاییز نرفته باشد. سرمای زمستان اما قوی تر از آن بود که بخواهد تمام سال را دوام بیاورد! یک ماه نشد که برگ ها همان طور سبز ولی بی جون و بی رمق ریختند. و هر دو درخت بی برگ آماده زمستان شدند. آن یکی پاییز را به تمامی چشیده و با رنگ رنگ‌ برگ ها چشم رهگذران را نوازش کرده بود. و دومی با مقاومت در برابر فصل برگ ریز بدون هیچ تغییر رنگی از فصل عبور کرد. قصه این دو درخت در پاییز آن سال عبرت روزگار من شد‌، گاهی مقاومت در برابر تغییر و اصرار بر سبزی گذشته رنگارنگ پاییزمان را بی رمق می‌کند.