اغلب والدین از اینکه کودکشان #لوس شود در هراسند امّا باید بدانید - برخلاف گفته‌های اطرافیان - در شش ماه اول زندگی، هیچ نوزادی توانایی کنترل و تسلط بر والدینش را ندارد. هر چند که کودک بلافاصله این موضوع را نیز فرا خواهد گرفت. بنابراین اگر در طی ماه‌های اول به #گریه نوزادتان واکنش نشان دهید، او را #لوس نمی‌کنید بلکه طعم گرمای #محبّت_مادرانه را به او می‌چشانید و به وی اطمینان خاطر می‌دهید که هميشه و هر وقت که به شما 'نیازمند باشد، نیازش را برآورده خواهید کرد. انتظار نداشته باشید؛ اگر هنگام گریه نوزاد - در چهار ماه اول زندگی - به جای توجه و برآورده کردن نیازهایش، او را به حال خود رها کنید تا حسابی گریه کند، یاد می‌گیرد برای رفع نیازهای آتی خود اندکی صبور بوده یا اينکه به جای گریه کردن ساکت باشد و بخوابد؛ بلکه با این کار به بچه پیام می‌دهید که هیچ کس به وی و نیازهایش اهمیتی نمی‌دهد و گریه کردن - تنها کاری که از دستش برمی‌آید - نیز بی‌فایده است. همان طور که نگرانی از لوس شدن کودک در ماه‌های نخست به‌ طور کامل بی‌مورد است. تلاش برای آموزش #نظم به آن‌ها نیز در طی این دوران کاری بیهوده بوده و در تربیت آنان نقشی نخواهد داشت. البته توجه داشته باشید؛ برقراری روالی مشخص برای شیرخوار اطمینان و آرامش‌خاطر به ارمغان می‌آورد، اگر چه در هفته‌های اوّل هیچ روال و قاعده‌ای را نمی‌توان برای #خوابیدن و #شیر_خوردن نوزاد در نظر گرفت اما پس از سه تا شش هفته می‌توانید تا حدودی زمان خواب یا #گرسنگی شیرخوار را پیش‌بینی کنید. اين نکته را هم در نظر داشته باشید که برای برقراری رویه‌ای مشخص, وقت خواب را پس از #شیردهی قرار دهید. به احتمال فراوان می‌توانید تا دو ماهگی برای شیر خوردن فرزندتان، نظم خاصی را در نظر بگیرید امّا در مورد خواب چنین کاری تا حدودی غیرممکن است. به هر حال اغلب نوزادان سه تا شش ماهه باید هر دو تا چهار ساعت یک‌بار شیر بخورند البته اگر نوزاد شما خوش‌ اشتها باشد، به‌ طور حتم به #شیر بیش‌تری نیاز دارد. در ضمن به‌ خاطر بسپارید که نوزادان در فاصله سه تا شش هفتگی نیز به شیر بیش‌تری نیاز خواهند داشت. #مادر_کافی

بجز بی حوصلگی و #کسل شدن، #درآوردن_دندان نیز از علل #گريه شیرخواران است. در اکثر مواقع  درست زمانی که می‌خواهید موفقیتتان را به علت برقراری #نظم خاصی در زندگی خود و فرزندتان جشن بگیرید؛ رشد دندان‌ها همه چیز را بهم می‌ریزد. نخستین #دندان حدود شش ماهگی رشد کرده و از لثه خارج می‌شود و در اغلب اوقات پدر و مادر را هم به اندازه خود شیرخوار متعجب می‌کند. بعد از جوانه زدن اولین دندان یاد می‌گیرید که چگونه پیشاپیش متوجه علائم مربوط به دندان درآوردن شده و آن را از #بیماری یا بداخلاقی‌های عادي کودک، تشخیص دهید. توجه کنید؛ اگر شیرخوار شما مرتب گریه و بداخلاقی می‌کند و تب یا علائم دیگری نیز وجود دارد، بی‌درنگ به #پزشک مراجعه کنید اما اگر علامت دیگری ندارد مسئله درآوردن دندان را در نظر داشته باشید. #مادر_کافی

دوران پیش دبستانی دوران پرسش‌های بی‌وقفه است. اگرچه توانایی‌های کلامی بچه‌های سه تا پنج ساله متفاوت است امّا اغلب آنان تا سه سالگی به خوبی می‌توانند منظور خود را بیان کنند. همان‌طور که گفتیم کلمه مورد علاقه #کودکان_نوپا «نه» می‌باشد که البته در دوره #پیش‌_دبستانی تبدیل به کلمه محبوب «چرا» می‌شود. به خاطر بسپارید؛ آنان با این چراها و پرسش‌ها فقط در پی به‌دست آوردن پاسخی برای سوالشان نیستند بلکه والدین را نیز به #چالش کشانده، با آنان بحث می‌کنند و کلنجار می‌روند ولی باید آگاه باشید که هنوز زمان #استدلال و #منطق فرا نرسیده است. آنان نمی‌توانند صحبت‌های منطقی يا جزئیات توضیح‌های شما را درک کنند. برای کودک سه تا پنج سال «چرا» مدل جدیدتر و پیشرفته تر «نه» است و اغلب وقتی تمایل به انجام کاری ندارد، چراها شروع می‌شوند. از یاد نبرید؛ در پاسخ به این چراها هر چند مفصل و کامل توضیح بدهید در آخر چرای دیگری خواهید شنید. #مادر_کافی

حفظ #حد_و_حدود و #خط_قرمز ها با رعایت #نظم امکان پذیر می شود و نظم یعنی نظارتی قاطعانه و عادلانه. برای برقراری نظم راه های متفاوتی مانند قاطعیت در صحبت کردن با هشداری ساده با حرکت انگشت سبابه وجود دارد، اما نکته پر اهمیت این است که هرگز نباید نظم را با استفاده از #خشونت و #تنبیه برقرار کنید. #مادر_کافی

#کودکان_نوپا بیش از حد به والدین می چسبند،  به آسانی و راحتی از آنان جدا نمی‌شوند و به هیچ‌وجه دوست ندارند پدر یا مادرشان از اتاق بیرون بروند. شاید این مسئله به شدت نه ماهگی نباشد ولی بچه باید مطمئن باشد که شما در نزدیکی او حضور دارید و وی را با کسی که نمی‌شناسد يا به او #اعتماد ندارد، تنها نمی‌گذارید. در نتیجه اگر او را در اتاق تنها بگذارید؛ شروع به فریاد کشیدن و #گریه کردن می‌کند و اگر او را به آشنایان یا #پرستار بسپارید، بدخلقی خواهد کرد. بعضی کودکان آن چنان به دور شدن از شما واکنش‌های هیجانی (#هیستریک) نشان می‌دهند که والدین برای پرهیز از تکرار آن کار و زندگی خود را تعطیل می‌کنند. حتی ممکن است نگرانی آنان به والدین نیز سرایت کند، به حدی که پدر و مادر تصور می نمایند، پس از خروجشان از خانه، اتفاق ناگواری برای فرزندشان رخ خواهد داد.

هنگامی که کودک #راه_رفتن را آغاز می‌کند. اشیا برایش جالب‌تر به نظر می‌رسند و بدون وقفه و خستگی به همه جا سرک خواهد کشید. از نظر او اشیا وسیله‌ای برای #بازی و #تفریح هستند و از خُرد یا تکه تکه کردن آن‌ها هم هیچ ابایی نخواهد داشت. در این دوره کودک نمی‌تواند بخوبی صحبت کند. او فقط چند کلمه یاد گرفته است که البته هميشه یکی از این کلمات «نه» می‌باشد و هنوز مهارت‌های جسمانی، ذهنی و اجتماعی کافی ندارد ( اولین مهارت‌ها را در نخستین روزهای مدرسه یاد خواهد گرفت ). بنابراین #کودک_نوپا در مرحله بینابینی قرار دارد یعنی نه مانند دوره نوزادی ناتوان می‌باشد و نه مهارت‌های یک کودک دبستانی را آموخته است. گاهی هجده‌ماهگی تا سه سالگی دوره خوبی برای شما و کودکتان می‌باشد و گاهی هم برعکس زیرا برای اولین بار در اين دوره است که شما با #نحسی او مواجه می‌شوید. تا پیش از هجده‌ماهگی دنیا برای کودک مکانی شگفت‌ انگیز است. که در آن باید به کشف مسائل پرداخت اما برای کودک نوپا چنین نیست؛ او بلافاصله متوجه می‌شود که در این دنیای شگفت‌انگیز هرکاری به دلخواه او پیش نمی‌رود و نمی تواند به تمامی خواسته‌هایش پرسد. کودک نوپا توانایی مقاومت در برابر وسوسه #آزمایش کردن را ندارد بخصوص که اکنون توانایی جسمانی کافی برای انجام این کارها را نیز دارد. او از توانایی‌ها و امیالش آگاهی یافته و مطابق میل خود و به‌طور مستقل به انجام کارها می‌پردازد در حالی که هنوز برای داشتن اراده #مستقل آمادگی ندارد و بخشی از مغزش که وظيفه کنترل را بر عهده دارد، هنوز بخوبی تکامل نیافته است. بنابراین اگرچه کودک نوپایتان به سختی تلاش می‌کند تا مستقل باشد ولی بشدت به شما وابسته است. حتی وقتی که فرزندتان چند جمله‌ای حرف می‌زند و به‌نظر می‌رسد که حرف‌های شما را می‌فهمد، مغز او متفاوت با #مغز شما کار می‌کند. به‌خاطر بسپارید؛ کودکان حداقل تا دو و نیم سالگی نمی توانند بسیاری از کارها را انجام داده و بسیاری از مسائل را درک کنند. دوره نوپایی یا همان دوره‌ای که هیچ وسیله‌ای از دست کودکتان در امان نیست شامل دو مرحله می‌باشد. مرحله اوّل که در ابتدای آن - به‌طور معمول پیش از دوسالگی - بچه کنترلی بر خواسته‌های ناگهانی خود ندارد و اغلب از ناتوانی خود در انجام دادن خواسته‌هایش، سرخورده می‌شود اما در انتهای این دوره و آغاز مرحله دوم - حدود سه سالگی یا کمی بعد از آن - کودکتان به اندازه کافی #رشد کرده است که از وی انتظار داشته باشید تا حدی _ نه خیلی زیاد - بر رفتارش #کنترل داشته باشد. دوره نوپایی، دوره‌ای چالش برانگیز است امّا اگر انتظارهای بجا و مناسب از فرزند نوپای خود داشته باشید دوره بدی نخواهد بود. کودکان نوپا اغلب #غیرمنطقی و غیرقابل #پیشبینی بوده و مادر و پدر را عصبی و خسته می‌کنند اما از طرف دیگر بامزه، دوست داشتنی، پر محبّت و سرشار از شور زندگی هستند. پس سعی کنید؛ تا حد امکان از دوره نوپایی فرزندتان لذت ببرید. #مادر_کافی