. این کاملا طبیعی است که شما نگران فرزندتان باشید و لازم باشد به او توصیه هایی کنید. اما یادتان باشد هشدارهای همیشگی شما سر هر مساله ای اولا باعث می شود کم کم این هشدارها عادی شود و اثر مطلوب خود را در جای لازم از دست بدهد، دوما موجب می شود کودتان احساس #ناامنی کند و #ترس یار همیشگی اش شود و سوما، با این کار شما کسی می شوید که همواره در حال گوشزد کردن است و خب، اینجور آدم ها حوصله همه را سر می برند.

. #كودک را حتماً در #رختخواب خودش بخوابانيد. در مواردي كه بچه #مريض مي شود يا به خاطر يک #كابوس ترسناک نيمه شب از #خواب مي پرد و ديگر خوابش نمي بَرد مي توانيد او را استثنائاً پيش خودتان بخوابانيد.

. شاید شما هم مثل من درگیر #بدخوابی و #بی_خوابی فرزندانتان باشید و گاهی مستاصل شوید از دستشان! من هم مدت زیادی را درگیر این مشکل بودم و حالا فکر می کنم راه آن را پیدا کردم. در ابتدا، مهم است که بچه ها #ساعت_خواب مشخصی داشته باشند و البته تنظیم این ساعت در هر خانواده ای می تواند متفاوت باشد. مثلا اگر در خانه شما ساعت 9 تازه همسرتان به خانه باز می گردد، اشتباه است که بخواهید فرزندتان هم ساعت 9 به خواب برود. قاعدتا بچه ها دوست دارند مدتی را کنار پدرشان بگذرانند. به علاوه، مهم است که #خانواده فرصتی را کنار هم بگذرانند و باهم گفتگو کنند و هنگام صرف #شام، زمان مناسبی خواهد بود. نیم ساعت تا یک ربع قبل از ساعت خواب توافق شده، به بچه ها یادآوری کنید ساعت خوابشان است و باید کم کم آماده رفتن به تخت بشوند. #مسواک زدن حس طراوتی را خواهد داشت که موجب آسودگی می شود، پس حواستان باشد هرگز از قلم نیفتد. همچنین بهتر است بچه ها برای خواب، #لباس راحتی داشته باشند که با پوشیدن آن، مفهوم زمان خواب تداعی شود. #نور اتاق را حتما تنظیم کنید؛ اگر بچه ها #ترس خاصی ندارند، بهتر است موقع خواب، اتاق #تاریک باشد و چراغی #روشن نماند. محیط شلوغ و به هم ریخته، #آرامش ذهنی را مختل، و خواب آرام را سلب می کند. حواستان باشد بچه ها محل خوابشان را مرتب کرده باشند. اگر اتاق خواب بچه ها مشترک است، برنامه آنها را طوری تنظیم کنید که همگی باهم به تختخواب بروند. بچه ها مشوق های خوبی برای هم هستند و به هوای یکدیگر خیلی راحت تر به خواب می روند. حتی اگر قبل از خواب چند دقیقه سر جاهایشان باهم بگومگو و #شیطنت داشته باشند، اما باز هم به خواب رفتن یکدیگر کمک خواهند کرد. بعضی از شب ها شما هم با آنها به اتاقشان بروید و با داستان و #قصه به خواب رفتنشان کمک کنید. این کار را بگذارید برای وقت هایی که بچه ها برای خوابیدن لجبازی می کنند یا هنوز خوابشان نگرفته. حتی اگر خوابش نمی آید، باید بداند که ساعت خوابش باید به تختش برود. می تواند صرفا دراز بکشد و به یک قصه گوش کند. یادتان باشد خانه شما پادگان نیست. می توان گاهی به بچه ها آوانس داد و علاوه بر آن، برای قانون گذاشتن دقت های لازم را داشته باشید که زیادی سخت گیرانه نباشند.

اگر فرزند شما مشکل خاصی داشته باشد، در معاینات و بررسی‌ های چند ماه به چند ماه #پزشک، مشخص خواهد شد. اگر پزشک مورد مشکوک و قابل تاملی را ملاحظه کند به شما پیشنهاد می‌دهد کودک خود را نزد یک #متخصص ببرید. علاوه بر این، پدر و مادرها بیشترین زمان را با فرزند خود می‌گذارنند. فلذا شما بهترین فرد برای تشخیص هر نوع مشکل یا رفتار غیر عادی در فرزند خود هستید. از طرف دیگر، اگر فرزندتان را به دست #پرستار، #مهد_کودک یا #پیش‌_دبستانی می‌سپارید؛ توصیه و بازخوردهای #مربی و پرستار را جدی بگیرید. به طور کلی اگر بازخورد منفی‌ای چه از طرف پزشک چه مربی وجود ندارد و مساله خاصی را مشاهده نمی‌کنید، #وسواس به خرج ندهید و کودک خود را از این پزشک به آن پزشک نبرید.

۲ ماهگی: زمزمه می کنند و صداهای خوشایندی از خود در می آورند. 4 ماهگی به بعد: نوزادان #غان_و_غون می کنند، به صداهای #زمزمه خود، حروف بی صدا اضافه و هجاها را تکرار می کنند. 7ماهگی: غان و غون کردن تعدادی صداهای زبان گفتاری را شامل می شود. هنگامی که با اون #بازی های نوبتی مانند #دالی_موشه می کنند، #نوزاد با علاقه توجه نشان می دهد. 8 تا 12 ماهگی: نوزاد برخی #کلمات را درک می کند. با افزایش درک، نوزاد به هر چیزی که آن را می بیند و افراد اطرافش نام می برند، دقیق تر می شود. 12ماهگی: غان وغون کردن، الگوهای صدا و #لهجه زبان کودک را شامل می شود.

. #مرگ نزدیکان و خویشاوندان یکی از چالش‌هایی ست که خانواده‌ها در مواجهه با آن سردرگم می‌شوند و نمی‌دانند چه برخوردی با بچه‌ها داشته باشند، اصلا به آنها بگویند کسی فوت شده؟ بچه‌ها را به مراسم تشییع و ختم ببرند؟ چه توضیحی درباره فرد فوت شده بدهند؟ اصلا مفهوم مرگ را چگونه برای بچه‌ها ترسیم کنند؟ ماه پیش مادربزرگ پدری شیما فوت کردن. از اون موقع گرفتاری ما شروع شد! نمی دونستیم اینکه بهش بگیم مادربزرگش مرده کار خوبیه یا نه. شیما فقط سه سال و نیمشه و مرگ چیز خوشایندی نیست. نهایتا کسی راهکاری بهم یاد داد که بشه جوابش و داد. شیما اومد پیشم : #مامان‌_بزرگ دیگه اینجا نمیاد؟ آمادگیش و داشتم. خیلی واقعی بهش گفتم: نه. خیلی ناراحت کننده س ولی اون دیگه اینجا نمیاد. -چرا؟ -خب چون دیگه زنده نیست. -یعنی الان کجاست؟ -یه جور #سفر. ولی سفری که دیگه نمیشه ازش برگشت. -خب، چرا نمیاد به ما سر بزنه؟ (اگر برای یه سوال، جواب قابل لمسی ندارین اونو با یه سوال دیگه غافلگیر کنید) -تو دلت براش تنگ شده؟ -آره دلم تنگ میشه. -منم دلم تنگ شده براش. دوس داری براش یه مراسم بگیریم که بفهمه بیادشیم؟ -از کجا بفهمه؟ (وقتی ذهن کودک سمت امور ذهنی و انتزاعی ای میره که توضیحش الان براش قابل فهم نیست، باید خیلی ملایم ذهنش و منحرف کنیم و به سمت امور ملموس ببریم.) -حس میکنه، همه کسایی که مامان بزرگ و دوس دارن و میتونیم جمع کنیم یه جا، یه عکس خوب از مادربزرگ داریم؟ -آره یه عکس بزرگ داریم که خندیده اونجا -خب خوبه، بیا فک کنیم چه کسایی هستن که دلشون برای #مادربزرگ تنگ شده، بعدشم ببینیم باید چه کارایی انجام بدیم. ( از این راه کودک رو هم در این پروسه درگیر کنید تا هم به #مهارت هاش کمک کرده باشین و هم موضوع مرگ کمی براش ملموس تر بشه )