از هر فرصتی برای #استراحت استفاده نموده و وقتی نوزادتان به #خواب می‌رود، شما هم استراحت نمایید. چرخ امور منزل را در حرکت نگاه دارید اما انتظار رعایت #نظم و ترتیب کامل را نداشته باشید. از #همسر، دوستان، مادر و هر کس دیگری که می‌تواند در کارهایی همچون #آشپزی، #خرید، #شستشو و غیره به شما کمک کند، یاری بخواهید. به‌طور حتم برای همسر و فرزندان دیگر خود وقت مشخصی را در نظر بگیرید تا رنجش و حسادتی ایجاد نشود. از دیگران برای انجام امور مربوط به کودک مثل #استحمام، تعویض #پوشک و شستشوی لباس‌ها، یاری و کمک بگیرید. خودتان را از یاد نبرید. به ظاهرتان رسیدگی, موها را مرتب، لباس‌ها را #آراسته و صورت خود را #آرایش نمایید. #مادر_کافی

در شش ماه نخستِ زندگی تغیبرات شگرفی در فرزندتان به‌ وقوع می‌پیوندد. او که هنگام تولد موجودی ناتوان بود، اکنون می‌تواند سرش را بالا بگیرد و بچرخاند. اسباب‌بازیش را بردارد، لبخند بزند و بخندد، آغون واغون کند و در این هنگام است که والدین و خواهر و برادرهايش را می‌شناسد. او از شش ماهگی خوردن غذاهای جامد را تجربه کرده و می‌تواند مایعات را از لیوان بنوشد. کودک در این دوره چهار دست و پا یا سینه خیز حرکت کرده و به زودی نخستین قدم‌های زندگیش را برمی‌دارد و به‌طور معمول اندکی پیش از اوّلین جشن تولد و حداکثر تا حدود هجده ماهگی شاهد راه رفتن وی خواهید بود. افزايش تحرک فرزندتان به این معناست که او دیگر منتظر نمی‌ماند تا اشیا را به سمتش بیاورید بلکه خودش به جستجوی آن‌ها خواهد رفت و با یافتن آنان، وسیله را سریع به سمت دهانش برده و آن را امتحان خواهد کرد. در این زمان باید خانه را امن کنید و اقدام‌های بهداشتی بیش‌تری در نظر بگیرید. البته بهتر است این کارها را پیش از فرا رسیدن این دوران انجام داده باشید. از اين زمان به بعد و با سپری شدن هر روز, کودکي شما بیش‌تر شبیه به یک آدم کوچک شده و ویژگی‌های فردی خود را نمایان می‌سازد. برخی مسایل سبب رضایت خاطر او گردیده و در مقابل بعضی دیگر موجب ناخوشنودیش خواهند شد. در این دوران خواباندن و غذا دادن به او برایتان آسان‌تر می‌شود. در عين حال ما هم روش‌هایی را معرفی می‌کنيم تا کارهایتان با سهولت بیش‌تری انجام شود. نکتة مهم این است که تا یک سالگی باید با کودکتان مانند یک نوزاد رفتار نمایید یعنی قبل از یک‌سالگی باید به محض گریه کردن، به کمکش بشتابید زیرا گریه او به اين معناست که به شما احتیاج دارد يا چیزی موجبات آزارش را فراهم کرده و یا از اینکه به میل او رفتار نکرده‌اید. دلخور است. بنایراین تا یک‌ سالگی باید مطابق میل کودک رفتار کنید و نگران لوس شدن فرزندتان نباشید. #مادر_کافی

کودکان سه تا پنج ساله تفاوتی بین #واقعیت و #تخیل قایل نیستند. از نظر آنان هرچه به ذهنشان خطور کند واقعی است. دقت کنید؛ در حدود چهار سالگی به احتمال زیاد متوجه وجود یک #دوست_خیالی می‌شوید که مدتی هم با شما زندگی خواهد کرد. این دوست خیالی سلیقه‌اش همانند فرزندتان است یعنی هرچه کودک شما دوست دارد، مورد علاقه دوست خیالی هم می‌باشد و هرچه فرزندتان نمی‌پسندد، دوست خیالیش هم دوست ندارد. وقتی او مرتکب اشتباهی می‌شود این اشتباه را به گردن دوست خیالی می‌اندازد. به شکلی که تصور می‌کند، این دوست خیالی بوده که مرتکب این خطا شده است. وقتی با این دوست خیالی آشنا شدید به هیچ‌ وجه تصوّر نکنید کودکتان #دروغ گفتن را یاد گرفته است بلکه این مرحله‌ای طبیعی از مراحل #رشد و تکامل وی می‌باشد که نشان‌دهنده غلبه بیش‌تر تخیل و تصور بر ذهن اوست. بنابراین در نظر داشته باشید بدون آنکه این تصوّر و احساس‌ها را - که برای فرزندتان واقعی هستند - #انکار کنید یا به #تمسخر بگیرید، باید با نرمی و به تدریج تفاوت واقعیّت با مسایل غیر واقعی را برای وی بازگو کنید. به او یاد بدهید که #راستگویی بهتر از #دروغگویی است؛ هر کس باید مسئولیت کارهای خود را بر عهده بگیرد و نباید کارهای نادرست خود را به گردن دیگران بیندازد حتّی اگر این دیگران خیالی باشند. دوست‌یابی یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های دوران #پیش‌_دبستانی و نوپایی این است که کودک سه تا پنج ساله بتدریج توانایی بازی کردن با بچّه‌های دیگر را به‌دست می‌آورد. #کودک_نوپا شاید مدت کوتاهی با رضایت‌ خاطر در کنار بچه‌های دیگر #بازی‌ کند یا بازیشان را تماشا کند امّا با آن‌ها بازی نمی‌کند بلکه همچنان در #رویا و دنیای خودش غرق است. برای فرزند نوپای شما همراهی و #مشارکت بی‌معناست امّا در دوره پیش‌دبستانی از همراهی و بازی کردن با بچّه‌های دیگر لذت می‌برد. همین بازی کردن کودک با بچه‌های دیگر فرصت خوبی برای انجام برخی از کارها را به شما می‌دهد. کودکان بتدریج در حدود چهار سالگی متوجه می‌شوند؛ دیگران نیز احساس‌هایی مشابه آنان دارند پس با بچه‌های دیگر با ملایمت بیش‌تری رفتار می‌کنند و با مشارکت و همراهی بیش‌تری با آنان بازی خواهند کرد. بدون تردید کودک پنج ساله با نوزاد متفاوت است زیرا نوزاد از وجود خود آگاه نیست و حتی مادر را فردی جدا از خود نمی‌داند ولی بچه پنج ساله می‌داند بجز خودش دیگران هم در زندگی او نقش دارند و به احساس‌های آنان توجه نشان می‌دهد. به‌ یاد داشته باشید؛ کودکان در پنج سالگی #قواعد و #قوانین را درک و از آن‌ها پیروی می‌کنند، معنای نوبت را می‌فهمند. تا حدودی رفتار خود را کنترل می‌نمایند. پیشاپیش نتیجه هر کاری را می‌دانند و بخوبی می‌توانند معنای #توضیح و #استدلال‌های شما را بفهمند. به این ترتیب تا پنج سالگی راه بسیار درازی طی شده و البته راه طولانی تری برای تربیت آنان باقی مانده است. #مادر_کافی

. نظم و روال مشخصی را در خانه برقرار کنید. مهم ترین اصل در برقراری روال معین در زندگی؛ تعیین وقت دقیق خوابیدن، بیدار شدن و غذا خوردن است. وقتی روال مشخصی را در زندگی برقرار کردید، فقط در موارد خاص مانند زمان #سفر یا #بیماری می توانید کمی انعطاف به خرج دهید. #تربیت_صحیح فقط با وجود نظم امکان پذیر است اما این فقط فرزند شما نیست که باید #نظم را رعایت نماید بلکه تمام اعضای خانواده باید منظم باشند تا کودک منظم زندگی کند و امکان تربیتش فراهم شود. تعیین #روال_مشخص، #چهارچوب برنامه خانواده است و باید آن را حفظ کرد اما #افراط نکنید و عاقلانه انعطاف به خرج دهید چرا که بی شک خانه #پادگان نیست. مادر_کافی

شش تا هجده‌ ماهگی از بسیاری لحاظ دورانی پُرنشاط و در برخی جنبه‌ها دوره #آزمون_و_خطا است. کودک شما می‌خواهد هر چیزی را - بدون استثنا - کشف و هر کاری را تجربه کند. بنایراین باید بتوانید حرکت بعدی او را پیش‌بینی کنید و به عبارتی باید حتی پشت سرتان هم #چشم داشته باشید. بهتر است در اين دوره وقتی فرزندتان بیدار است، کم‌تر به انجام امور منزل برسید و بیش‌تر به وی رسیدگی نمایید، زیرا از یک سو بچه به تنهایی نمی‌تواند بسیاری از کارها را انجام دهد و از سوی دیگر خیلی زود #کسل و #خسته می‌شود. پس در این دوران, تنها گذاشتن کودک در اتاق یا پارک‌بازی به همراه اسباب‌بازی‌هایش صحیح نیست مگر اينکه بخواهید او را برای مدت خیلی کوتاهی تنها بگذارید و در این فرصت اندک به کاری ضروری بپردازید. وقتی #عصبانی هستید یا از #گریه‌ های کودک کلافه شده‌اید، او را در #پارک‌_بازی یا تختش قرار ندهید زیرا بدین ترتیب پارک‌بازی یا تختخواب برایش یادآور خاطره‌ای #تلخ خواهد بود. پيشنهاد می‌کنم با دنیای فرزندتان بیش‌تر آشنا شوید. خودتان را جای کودک قرار داده و دنیا را از دید وی بنگرید. برای این کار می‌توانید روی زانوهایتان بنشینید تا اتاق را از پایین و چنان که او می‌بیند، ببینید يا کف اتاق به سینه بخوابید و همانند او زوایای زیر #صندلی‌ ها و میز، #پریز های برق و... را بررسی نمایید تا هم متوجه خطرهای احتمالی شوید و هم احساس کودکتان را وقتی از پایین، شما را مثل یک #برج می‌بیند، درک کنید.

ابتدا مطمئن شوید #شیرخوار بیمار نیست و فشارهای روحی و عاطفی به او وارد نمی‌شود زیرا در اين موارد هم بیش از پیش به شما #وابسته می‌شود. با #اضطراب_جدایی کنار بیایید و قبول کنید که اين ویژگی مختص دوره شش تا هجده‌ماهگی کودک است و بالاخره اين دوره تمام خواهد شد. اوج #اضطراب جدایی پیش از یک سالگی است و بعد از اولین جشن تولد به تدریج کم‌تر با این مشکل مواجه خواهید شد. وقتی مجبورید - بسرعت و برای مدت کوتاهی - از اتاق بیرون بروید، در مدتی که در اتاق حضور ندارید با فرزندتان صحبت کنید تا مطمئن شود که شما در نزدیکی او هستید. هنگامی که فرزندتان شما را نگاه نمی‌کند تا حد امکان از ترک کردن وی خودداری کنید. برخی مادران منتظر فرصتی می شوند تا حواس فرزندشان معطوف به #بازی و #سرگرمی شده و سپس از اتاق بیرون می‌روند. بدون تردید آنان با این کار خود قصد دارند مانع بی‌تابی و #گريه فرزندشان شوند غافل از اينکه این امر در نهایت موجب افزایش اضطراب در وی خواهد شد. اگر در این دوره قصد دارید نگهداری از شیرخوارتان را به یکی از نزدیکان یا #پرستار بچه بسپارید، ابتدا به کودک فرصت دهید تا به‌طور کامل با شخص مورد نظر آشنا شده و به او عادت کند. به اين ترتیب به فرزند خود کمک می‌کنید تا اضطراب جدایی از شما را بهتر پشت سر بگذارد. برای همسرتان در این مورد بخوبی توضیح دهید تا او بداند که فرزندتان شما را پیش‌تر از پدرش دوست ندارد. ممکن است پدر در دوره بروز اضطراب جدایی احساس کند که شما و فرزندتان به او توجهی ندارید و وی در حاشیه قرار دارد و ارتباط بسیار نزدیک و دائمی شما با شیرخوار فضایی را برای او باقی نمی‌گذارد. در این صورت به پدر اطمینان‌ خاطر دهید که اين ویژگی، خاص و مربوط به این دوره بوده و موقتی است. در ضمن از او بخواهید به اشکال دیگری به یاری شما بياید. یکی از بازی‌های بسیار مناسب برای دوره اضطراب جدایی بازی «دالی موشه» است. برای اینکه فرزندتان یاد بگیرد اگر چیزی را نمی‌بیند به این معنا نیست که آن شیء وجود ندارد. برای مثال می‌توانید ملافه‌ای را روی سر خود بکشید و سپس سرتان را از زیر ملافه خارج نمایید و به این طریق با او بازی کنید. اگر کودک کمی بزرگ‌تر است. می‌توانید تیله‌ای را زیر #فنجان پنهان کنید و سپس با برداشتن فنجان، به وی نشان دهید که هنوز #تیله سر جایش باقی است. اگر اين کار را به شکل بازی و تفریح انجام دهید، فرزندتان آن را سریع‌تر می‌آموزد. #مادر_کافی