به #پارک کنار خیابان رفته بودیم. #گنجشک ها این طرف و آن طرف زمین سر و صدا راه انداخته بودند. پسرم پرسید: این جوجه ها هم غذا میخورن؟ گفتم: تو چی فکر میکنی؟ - لابد باید بخورن وقتی گرسنه میشن! - اوهوم...منم با تو موافقم. فکر میکنی بتونن سیب زمینی سرخ کرده هم بخورن؟ - آره حتما خیلی دوست دارن. - ولی خب دهان اونا اندازه تو بزرگ نیس! فک میکنی جا بشه؟ - آره تیکه ش میکنن خب بعد میخورن. - تو سیب زمینی رو با چی تیکه میکنی؟ - با دستام. - اوهوم...با انگشتات! خب انگشت این جوجه کجاس؟ - نداره... ولی پر داره. - آره خب ولی پرهاش خیلی ظریفه... مثل پارچه لباست. - خب پس، چه جوری غذاشون و میخورن؟ - باید بتونن با نوکشون بردارن. - اون خیلی کوچیکه، پس غذاشونم باید کوچیک باشه! نه؟ اندازه #شکلات؟ - میدونی تو شکلات و میجوی! دیدی اینا دندون داشته باشن؟ - ندیدم! - منم ندیدم! نوکشون خیلی کوچیکتره از اون که دندون توش جا بشه، نه؟ - پس چیکار کنن؟ -خب، غذاشون باید خیلی ریز باشه... -چقدری یعنی؟ -مثلا اندازه دونه های برنج! -سیر میشن؟؟؟ -اونا خیلی کوچولوان! شکمشون کوچیکه و زود سیر میشن.. شما هم امثال این گونه گفتگوها را با فرزندتان تمرین کنید. به جای اینکه بلافاصله بعد از سوالش جواب شسته رفته ای بدهید، کمی او را به #چالش بکشید تا ذهنش جستجو کند و سعی کند خوب محیط اطرافش را ببیند. حتی گاهی می توانید جواب را ندهید تا کمی در ذهنش باقی بماند.

. پارسای ۳ ساله م و پدرش عصر امروز رفتن باهم #بادبادک هوا کنن! گفتگوی جالبی بینشون اتفاق افتاد که بعدا پدرش برام تعریف کرد. اونجا وقتی بادبادک و می فرستن هوا و همینطور که داشتن اون و توی آسمون دنبال می کردن، پارسا می پرسه : بابا چرا آسمون آبیه؟ پدرش میگه: خب، اگه آبی نبود چه رنگی می شد مثلا؟ - نمیدونم... مثله رنگ زمین - زمین چه رنگیه؟ - سبز - مم...الان زمین زیر پات سبزه؟ - نه! سیاهه! - البته این طوسیه... خب پس هرجای زمین یه رنگه - خب هر جای آسمونم یه رنگ باشه! مثل #رنگین_کمان! - خب... فک کنم اونوقت آدم سرش درد بگیره که همش بالا سرش رنگی رنگی باشه! - نه اصلا اینجوری نیس! - باشه یه بار امتحان میکنیم - چه جوری؟ - من یه نقاشی با آسمون #آبی میکشم توام یکی رنگین کمانیش و بکش! بعد روش نظر میدیم که ببینیم کدوم حالمون و بهتر میکنه؛ هوم؟ نظرت چیه؟ - موافقم... کی این کار و میکنیم؟ - وقتی برسیم خونه زمانش و باهم معلوم می کنیم ☺ برام جالب بود که پدر پارسا تونسته بود بحث و هدایت کنه و به اینجا برسونه. همیشه لازم نیست شما برای سوالای بچه ها یه جواب علمی و اثبات شده داشته باشین، خیلی وقتا اونا متوجهش نمیشن و یا حتی اصلا خودتون نمیدونین جوابش چیه. میشه طوری با بچه ها گفتگو رو ادامه داد که تجربه گری رو هم در اونها نکشه و ذهنشون جستجوگریش و ادامه بده و درعین حال، از اینکه بحث مهمی با شما داشته کلی ذوق کنه.

#کودک_راحت: در نوزادی به سرعت با برنامه های روزمره، خو می گیرد. در مجموع #سرحال است و به راحتی با تجربیات تازه سازگار میشود. #کودک_دشوار: برنامه های روزمره #نامنظم دارد، تجربیات تازه را به کندی قبول می کند و به صورت منفی و شدید واکنش نشان می دهد. #کودک_کندجوش: نافعال است، واکنش های ملایم و کند به محرک های محیطی نشان می دهد، خلق منفی دارد و به کندی با تجربیات تازه سازگار میشود. *توجه کنید 35% کودکان در هیچ یک از این طبقات جای نگرفتند و در عوض آمیزه ای از خصوصیات #خلق_و_خو را نشان می دهند.

سبک جدید #زندگی، خانه هایی #تاریک و #کوچک که تمام فضای موجود آن را اثاثیه ها پر کرده اند، و بچه هایی که مجبورند در همین فضا "بچگی" کنند ولی به سبک آدم بزرگها... همه این ها به گفته روانشناسان، می تواند صدمات زیادی به خانواده و بچه ها بزند. روان‌ شناسان می ‌گویند زندگی در خانه‌ های کوچک و کم ‌#نور نه‌ تنها تنش‌ های خانوادگی را افزایش می ‌دهد بلکه حتی میل به جنایت و پرخاشگری را نیز افزایش می ‌دهد. شاید فکر می ‌کنید مساله ارتباط بین نور و حالات روانی انسان ‌ها بیشتر به باوری عامه شبیه است تا حقیقتی علمی، اما واقعیت این است که روانپزشکان سال‌هاست این ماجرا را دریافته ‌اند و حتی معتقدند برخی انواع #افسردگی مثل افسردگی فصلی در فصل‌ های #پاییز و #زمستان، به دلیل کاهش نور دریافتی بدن و در پی آن کاهش هورمون #ملاتونین مغز رخ می‌ دهند و بر همین اساس هم آنها شیوه نور درمانی را برای درمان این گروه از بیماران ابداع کرده‌ اند. نور نقش بسیار مهمی در #آرامش افراد دارد و در زندگی آپارتمانی این نعمت تا حدود زیادی گرفته شده است. گاهی زندگی در چنین خانه ‌هایی فرد را پرخاشگر و به انجام جرایم خشن ترغیب می ‌کند. ساکنان این قبیل منازل، خانه را محیطی مناسب برای گذراندن اوقات فراغت نمی ‌دانند و از محیط خانه دلزده می ‌شوند و تغییر در روحیات شان در کنار عوامل دیگری مثل #فقر، نبود امکانات تفریحی در محیط زندگی، عدم بازدارندگی قوانین، تربیت نادرست و ناتوانی در کنترل نفس باعث می ‌شود برای تفریح به جرایمی خشن دست بزنند. در همین زمینه دکتر عارفه مبشر، روانپزشک به ایسنا می ‌گوید: « خانه‌ هایی که در گذشته وجود داشتند دارای فضای بزرگ ‌تر، حیاط، باغچه، حوض و معماری زیبا و دلنشین بودند و از شیشه‌ های رنگی و نور در خانه‌ های قدیمی بسیار استفاده می ‌شد اما در زندگی آپارتمانی کنونی، خانه‌ ها کوچک و تاریک شده‌ اند و سر و صدای خیابان‌ های اطراف وارد خانه می ‌شود که این عوامل استرس ‌زای زندگی آپارتمانی موجب تنش میان خانواده می ‌شود. زمانی که خانه کوچک باشد #کودک نمی ‌تواند انرژی خود را تخلیه کند و دچار افسردگی یا #لجبازی می ‌شود که تنش در کودک به #مادر و دیگر اعضای خانواده نیز منتقل می‌ شود.

۲ ماهگی: زمزمه می کنند و صداهای خوشایندی از خود در می آورند. 4 ماهگی به بعد: نوزادان #غان_و_غون می کنند، به صداهای #زمزمه خود، حروف بی صدا اضافه و هجاها را تکرار می کنند. 7ماهگی: غان و غون کردن تعدادی صداهای زبان گفتاری را شامل می شود. هنگامی که با اون #بازی های نوبتی مانند #دالی_موشه می کنند، #نوزاد با علاقه توجه نشان می دهد. 8 تا 12 ماهگی: نوزاد برخی #کلمات را درک می کند. با افزایش درک، نوزاد به هر چیزی که آن را می بیند و افراد اطرافش نام می برند، دقیق تر می شود. 12ماهگی: غان وغون کردن، الگوهای صدا و #لهجه زبان کودک را شامل می شود.

. یک سوال مهم که همیشه ذهن #والدین را درگیر می کند: چه #بازی ای برای #بچه های من مناسب است؟ چطور او را سرگرم کنم؟ چه بازی هایی را به او یاد دهم؟ جذابیت های طبیعی را دست کم نگیرید. اصالت های چهارگانه ی #آب، #خاک، #سنگ و #برگ همواره برای بچه ها جذاب بوده و جدای از جذاب بودنش، بستری فوق العاده برای رشد بچه ها مهیا می کند. آنها را به طبیعت ببرید؛ بگذارید با #کوه و #دشت و #دریا و #درخت تماس مستقیم داشته باشد و عظمت آنها را درک کند. طبیعت بکر، متفاوت از #پارک و #بوستان های ساختگی است. #دکتر_محمدعلی_فیاض_بخش